Wia d’ Menscha send

     Wia d’ Menscha send.

Guckt mer do de Menscha zua,
Wia se hetzet, net zum saga,
Wia se ohne Rascht ond Ruah
Rücksichtslos durchs Leba jaga!

5

Net oi Mittel isch en z’ g’reng,

Gilts en Vorteil bloß z’ erhascha,
Ond, wenn d’ Welt en Fetza geng,
Kommt bloß Geld en ihre Tascha.
Was wird noch em Nächschta gfrogt,

10

Der soll no sei Herzbluet geba,

Hat er sich au z’ tod fascht plogt,
Durch a ganzes Menschaleba.
Isch er alt ond lahm ond kromm
Mueß er Hoim ond Hof verlassa,

15

Wenns – koi Deifel scheert sich drom –

Oim grad en sein Kram dueht passa. –
Des macht so oim ’s Herz net schwer,
Mitleid isch gar rar uf Erda,
Jo, a-n-Aug no gäb er her,

20

Wenn der andre blend däht werda. –

– – –
Ond trotz äller Gier ond Hatz,
Oi Ziel ka mer bloß erreiche,
’s ischt a wenzig kloiner Platz,
Gleich groß, ob für Arm’, ob Reiche.

25

Selbst em ällerreichschta Wicht

Ka mer doch am End vom Leba,
Wenn der Tod sei Machtwort schpricht
Net meh, wia sex Bretter geba.