Iacobum in hac civitate expresse Professo, ut cum benedictione Abbatis tui, in Scotiam, Patriam tuam, ita adhortante, uti asseris, avunculo tuo Rssimo et Illmo D. Scotorum Episcopo ac Vicario Apostolico, in solatium Parentum tuorum qui adhuc vivunt, proficisci possis, ad exercendum te in missionibus apostolicis, in cura, lucro, et conversione animarum, hisce licentiam ad triennium concedimus, et impertimur, attestantes, te in sacro Presbyteratus ordine constitutum esse, non excommunicatum, suspensum, interdictum, sive ecclesiasticae censurae vinculo irretitum nec de aliquo crimine ad praesens inquisitum vel diffamatum, quod sciamus, sed bonis moribus praeditum. Quare te ipsum omnibus in Christo patribus, ac D. D. Archiepiscopis, Episcopis, Abbatibus, Prioribus, Vicariis, caeterisque officialibus, quibuscunque commendamus, Mandantes tibi, ut rectâ viâ in Scotiam ad praefatum D. Vicarium Apostolicum te conferas, sub directione illius toto hoc tempore permaneas, ac de adventu tuo statim Abbatem hujus monasterii tui, item singulis annis de conditione et fructu, quo piis laboribus tuis dignabitur Deus benedicere, certiorem reddas, et si post effluxum triennium saepe dictus D. Vicarius Apost. adhuc amplius opera tuâ indigeret, pro licentia de novo apud nos instes: in quorum fidem etc. 12 Iulii 1732.
Anonym: Leben und trauriges Ende des Pater Marianus Gordon, eines gewesenen Benedictiners im Schottenkloster zu Wirzburg in: Journal von und für Franken, Band 2. Raw, Nürnberg 1791, Seite 561. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Leben_und_trauriges_Ende_des_Pater_Marianus_Gordon,_eines_gewesenen_Benedictiners_im_Schottenkloster_zu_Wirzburg_(Teil_3).pdf/4&oldid=- (Version vom 14.9.2022)
