Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft
fertig  
Fertig! Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle Korrektur gelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
P., aedilicius 82 v. Chr.
Band I,2 (1894) S. 2547 (IA)
Publius Antistius in der Wikipedia
Publius Antistius in Wikidata
Bildergalerie im Original
Register I,2 Alle Register
Linkvorlage für WP   
* {{RE|I,2|2547||Antistius 18|[[REAutor]]|RE:Antistius 18}}        

18) P. Antistius, Zeitgenosse des C. Iulius Caesar Strabo und P. Sulpicius, Cic. Brut. 182: rabula sane probabilis, qui multos cum tacuisset annos neque contemni solum, sed irrideri etiam solitus esset, in tribunatu (im J. 666 = 88) primum contra C. Iulii illam consulatus petitionem extraordinariam veram agens causam est probatus et eo magis quod eandem causam cum ageret eius collega ille ipse Sulpicius, hic plura et acutiora dicebat; A. wurde daher nach dem Tribunat ein gesuchter Sachwalter (patronus) und blühte inter profectionem reditumque L. Sullae, als es in Rom an hervorragenden patroni mangelte, Cic. Brut. 226–227. 308. In dieser Zeit hat er die Aedilität bekleidet, da er als aedilicius starb, Vell. II 26, 2. Auf Befehl des jüngeren Marius wurde er im J. 672 = 82 durch den Praetor Damasippus in der Curia Hostilia als Anhanger Sullas mit Scaevola, C. Carbo und anderen ermordet, Vell, a. a. O. Appian. b. c. I 88. Cic. Brut. 311. Seine Gattin Calpurnia (Calpurnii) Bestiae filia tötete sich darauf selbst, Vell. a. O. Von Plutarch Pomp. 4 wird berichtet: Pompeius wurde nach dem Tode seines Vaters (im J. 667 = 87) in eine Untersuchung wegen Unterschlagung der Beute von Asculum verwickelt; der Praetor Antistius, welcher die Untersuchung leitete, vorlobte heimlich seine Tochter Antistia mit Pompeius und dieser wurde freigesprochen. Es ist wahrscheinlich. dass dieser A. mit dem Redner P. Antistius identisch ist, und dass die Bezeichnung als Praetor nur aus der mangelhaften Kenntnis Plutarchs entsprungen ist. Denn später standen allerdings der quaestio peculatus regelmässig Praetoren vor, aber es konnte sehr wohl vor der sullanischen Umgestaltung der Strafgerichte auch in jener quaestio ein nichtmagistratischer quaesitor als Leiter fungieren.