Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft
fertig  
Fertig! Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle Korrektur gelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
reisige Knechte
Band I,2 (1894) S. 1790 (IA)
Bildergalerie im Original
Register I,2 Alle Register
Linkvorlage für WP   
* {{RE|I,2|1790||Ambacti|[[REAutor]]|RE:Ambacti}}        

Ambacti, gallisches Wort, welches eine Art reisiger Knechte bezeichnet, schon von Ennius in die römische Litteratur eingeführt, Festus ep. p. 4: ambactus apud Ennium lingua Gallica servus appellatur. Vgl. Polyb. II 17, 12. Caes. b. g. VI 15: alterum genus est equitum. hi cum est usus atque aliquod bellum incidit, .... omnes in bello versantur, atque eorum ut quisque est genere copiisque amplissimus, ita plurimos circum se ambactos clientesque habet. Mehrfach auch in Glossaren erwähnt, z. B. Placidi gloss. p. 11 Deuerl.: ambacti, servi. Corpus gloss. Latin. II 16: ambactus δοῦλος μισθωτός, ὡς Ἔννιος. Der Eigenname Ambactus CIL X 6494[1] u. ö. Glück Kelt. Namen 20 und in den Verhandlungen der 21. Philol.-Versamml. in Augsburg (1862) 107–109. Mommsen Röm. Gesch. III⁷ 234. Holder Altcelt. Sprachschatz s. ambactus (vgl. auch ebd. unter ambacthius).

[Ihm.]

Anmerkungen (Wikisource)

  1. Corpus Inscriptionum Latinarum X, 6494