Ἀγγελική, ein enthusiastischer Tanz, ὄρχησίς τις παροίνιος (Hesych.), vgl. Athen. XIV 629 E. Der Name ist mit ἄγγελος zusammengestellt worden (Poll. IV 103: τὸ δὲ ἀγγελικὸν ἐμιμεῖτο σχήματα ἀγγέλων) und Meursius hat an das Epigramm auf den Pantomimen Xenophon von Smyrna erinnert, welcher Κάδμου τὰ πάρηβα χορεύματα καὶ τὸν ἀφ’ ὕλης ἄγγελον εὐιακῶν ἰχνελάτην θιάσων darstellte (Anth. Planud. IV 289 = Adesp. 353 Jacobs), schwerlich mit Recht. Zur Charakteristik der ἀ. kann das abfällige Urteil dienen, das Lukian de saltat. 34 im allgemeinen fällt über ἐκεῖνο τὸ Φρύγιον τῆς ὀρχήσεως εἶδος τὸ παροίνιον καὶ συμποτικὸν μετὰ μέθης γιγνόμενον, ἀγροίκων πολλάκις πρὸς αὔλημα γυναικεῖον ὀρχουμένων σφοδρὰ καὶ καματηρὰ πηδήματα καὶ νῦν ἔτι ταῖς ἀγροικίαις ἐπιπολάζοντα.
