Mei’ Schwäar

Mei’ Schwäar^[1]
  † 13. Brôchat^[2] 1878.

Dô wandli so alloi’
Und setz mi uffen Roi’.
Zmôl fluicht a Käuzle überzwear
Grad übers Weagle ge mer hear

5

Und setzt se uffen dürra Nascht^[3] –

     I kenn dea’ Gascht.

Miar wearet d Auga feucht,
S bedeutat jô a Leicht.
Der Schwäar, dear leit im Krankabett,

10

Ma’ hätt a gean^[4] noh länger ghätt.

Jetz woiß i, daß er weiter muaß –
     A häti^[5] Buaß!

Druff gang i wôlli^[6] hoi’,
As schoudrat me alloi’,

15

Verzäll meim Weib dea baisa Bricht,

So lang i schwätz, derweil was gschicht?
Dô kommt a Brief - i schwitz wär Naut^[7] –
     Ear ischt schau’ taut.

Und s Weib, des heinet^[8] lout.

20

I träuscht^[9] se: „Gott vertrout!

Dear Taud, dear machts jô älli gleich,
Dei’ Vater ischt im Himmelreich,
Dea’ Zains, dea’n ischt er schuldig gsei’,
     Laß s Heina sei’.“

25

„Ear gruabat^[10] billig ous

Im Erdapilgerhous.
Wear sovel gsorgt und gschaffat hôt
Und ällbireits ge nuinzgi gôht,
Dear woißt vom Leaba au a Liad –

30

     Weib, dear ischt müad.“

„Was ischt des Leaba dô?
Mer kommet älli nô,
Mer gauhnt da gleicha Weag wia’n ear.
I moi’, i hair da guata Schwäar:

35

„„Sind still, s ischt nu’ a Abschied gwea –

     Uffs Wiederseah!““

---

1. Schwiegervater.
2. Juni.
3. Ast.
4. Gern.
5. Harte.
6. Hurtig.
7. Fast.
8. Weint.
9. Tröste.
10. Ruht aus.