Die stolze Königstochter und der kluge Königssohn

8. Die stolze Königstochter und der kluge Königssohn.^[1]

En Kenig hot e Tochter ghatt, der isch kaⁿ Freier recht gwest, sie hot iwwer jeden ebbes gwisst. Nocht isch en Kenigsuhⁿ kumme un hot aaⁿgsproche um se, nocht hot sem e Billétt gschickt, er miist erscht zwa Johr Houfna[rr] seiⁿ bei ire, ob sen ze ihrm Gmahl nemme täät. Er isch awwer en durchtriwwener Prinz gwest un isch fort zu seim Vatter un hot sich e golde Schpinnrädl un e Häschpele mache losse. Dann hot er zweeⁿ Diener miitgnumme un isch verklaadt miit en naaⁿ greist zu der Kenigstochter. Der aaⁿ Diener hot er des golde Schpinnrädl un des Häschpele weise messe, un des hot er halt guut gfalle un se hots durchaus hewwe wolle. Nocht hot der Diener zu er gsaat: Wann se in seim Zimmer bei em iwwer Nacht bleiwe täät, nacht tääts ses krieje. Wie se awwer in der Nacht kummen isch, so hot der Diener sein Herr in des Zimmer gschickt un sie hot bei em gschlofe. Un wie halt e Zeit rum gwest isch, no hot ses gspiirt, dass se uf der Hoffnung isch, un hot dem Herr, wo als Diener verklaadt gwest isch, gsaat, sie kennt jetzt nimmer uf em Schloss bleiwe un sie woot miit em fortgehⁿ; ob er kaaⁿ Haus dehaam häät, wo se keente hiⁿ gehⁿ. Do hot er gsaat: Naaⁿ! Wann du miit mer gehⁿ witt, so messe mer souviel verdiene, dass mer minnanner lewe kenne. Nocht hot ses Kind in e Leituuch binne un uf de Buckel henke messe un so senn se minnanner fortgzoge. Er hot e Geije ghatt, un wann se in e Stadt kumme senn, do hot er sie in e Gass gschickt zum Fechte un Geldfoddere un eer isch in e anneri Gass un hot gtaaⁿ, als ob er dort ufschpiele un Geld verdiene täät. Seiⁿ Vatter hot em awwer immer Geld gschickt. Un ire hot er die Schandárme noochgschickt, die hewwe sem halt bringe messe, un dann hot er zu er gsaat: Sich, sou viel haww ich jetzt verdient un du hoscht nix, un jetz muss i noch die Schandárme fir dich bzahle: du bischt halt gaar nix! Dann hot er ire en Gscherrhannl aaⁿgfange, un wo se uf em Marək gsessen isch, no hot er sich verklaadt un hot en Gaul kaaft un isch als en fremmer Reiter durch ihr Gscherr durchgritte un hot Alles zammegtrette un isch dvuugjaagt. Un dann hot er er widder vorghalte, dass halt gar nix miit əre wäär. So senn se halt lange Zeit minnanner rumgzoge, do hot sis ladig krigt un hot en gfroogt, ob er dann dehaam gar kaiⁿ Heisl häätt, wo se neiⁿ keente. Do hot er gsaat: Jo, meiⁿ Vatter hot so e alt Bessebinnerheisl, wo awwer kaⁿ ordliche Fenschter hot: do kenne miir neiⁿ ziehe. Not hot se gsaat: Do wolle mer neiⁿ ziehe, es mag seiⁿ wies will.

Nocht hot er seim Vatter gschriwwe, dass der so e Heisl zrecht mecht vor der Stadt draus. No senn se halt haamgzoge. Un wie se e Zeit lang dort gwest senn, nocht hot er gsaat, er häät sich im Kenigsschloss bkannt gmacht un täät dort Geld verdiene; do täät jetzt e Fescht gfeiert werre, do häät er sie empfohle, dass se helfe koche muss. Sie soll Häffelin in die Rocktasche mache un die soll se fille, dass se dehaam a ebbes hääte. Do isch se naaⁿ un hot a ihr Häffelin in de Rocktasche gfillt. Un wie er gdenkt hot, dass se die Tasche gfillt häät, do hot er se aus der Kiche raus holle glosst zum Tanze. En annerer hot miit er tanze messe, un do hewwe halt die Häffelin gbamblt un die Supp isch rausgloffe. Do hots halt e krimmenalisch Glächter gewwe. Nocht hot se sich gschämmt un er isch er nooch un hots er vorghalte, dass sem arig wäär, dass er sich widder mit əre so schämme muss. Un dann hot er ire des Billétt gwisse un hot gsaat: Jetz hoscht du die zwaa Johr bei miir Houfna[rr| seiⁿ messe. Un hot sich zu erkenne gewwe als der Kenigsuhⁿ, wo um se aaⁿgsprochen häät. De annere Taag hewwe se Hochzig minnanner ghalte un senn ins Schloss eiⁿgzoge un er isch Kenig gwest un sie Kenigin.

---

1. Vgl. König Drosselbart.