Textdaten
<<< >>>
Autor: Fridrich Pfaff
Illustrator: {{{ILLUSTRATOR}}}
Titel: Der erlöste Prinz
Untertitel:
aus: Märchen aus Lobenfeld, in: Alemannia, Band XXIV, S. 179–181
Herausgeber: Fridrich Pfaff
Auflage:
Entstehungsdatum:
Erscheinungsdatum: 1897
Verlag: P. Hanstein
Drucker: {{{DRUCKER}}}
Erscheinungsort: Bonn
Übersetzer:
Originaltitel:
Originalsubtitel:
Originalherkunft:
Quelle: Google-USA*, Commons
Kurzbeschreibung:
Eintrag in der GND: {{{GND}}}
Bild
[[Bild:|250px]]
Bearbeitungsstand
fertig
Fertig! Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle Korrektur gelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
Um eine Seite zu bearbeiten, brauchst du nur auf die entsprechende [Seitenzahl] zu klicken. Weitere Informationen findest du hier: Hilfe
Indexseite
[179]
7. Der erlöste Prinz.

En Vatter hot drei Techter ghatt, ani vun der erschte Fraa un zwu vun der zwatte. Do isch er emol uf en Мarək un do hot er die zwu Jingschte gfroogt, was sie miitgbrocht hewwe woote. Do hewwe se sich schene Klader ausgbitt. Un wie er an die Ältscht kummen isch, no hot die gsaat: A, se woot nix wie e scheni Blumme.

[180] Nocht wie der Vatter haam isch, not hot er halt děne zwu Maaid ir Klaader kaaft ghatt; awwer die Blumme die hot er vergesse. Er hot awwer haamzu durch en grouße Wald gmesst, un do isch er naⁿ komme uf e groußi freie Platte un do isch e scheni Blumme druff gschtanne uff der Mitte. Nocht isch em die Blumme eiⁿgfalle, wo er seiner Tochter mietbringe soot, un do isch er naⁿ un hot die Blumme abgropft.

Un wie er e Stickl fortgwest isch, not isch em aner noochkumme, wo en Saukopf ufghatt hot, un hot em grufe un hot zu em gsaat: Du hoscht mer meiⁿ Schloss abgropft! Noch hot der Vatter sich enschuldigt un hot gsaat, dass seiⁿ Tochter e Blumme häät vun em hewwe wolle, un die Blumme häät em halt gfalle, do häät er se abgropft: er woot se seiner Tochter miitbringe. Nocht hot der anner gsaat: Wann erm seiⁿ Tochter gääbt zur Fraa, nocht täät em nix gschehe; un wann ers net täät, täät er ums Lewe kumme. Nocht hot der Vatter gsaat: Meiⁿ ältschti Tochter tut sich woul verheire; awwer i waaß doch net, ob se diich nemmt, weil du kaan ganzer Mensch bischt un en Saukopf ufhoscht. Nocht hot der mit dem Saukopf widder gsaat: Du hoscht mer mei Schloss abgropft, do kann i der net helfe: du muscht um deiⁿ Lewe kumme, wann du mer net deiⁿ Tochter gibscht. Nocht hot der Vatter halt kaⁿ anneri Wahl ghatt un hot sem verschpreche messe.

Wie er nu haam kummen isch, hot er děne jingere Maaid ir Klaader gewwe un isch halt trutzig und btriebt gwest un hot net gtraut zu sage wie sem gangen isch. Nocht hot er der älschte Tochter ir Blumme gewwe un hot ser gsaat, wie sem gange wäär, un dass er se dem Mann mit dem Saukopf häät verspreche messe. Sie hots awwer mit Gduld aaⁿgnumme.

Nooch ere Zeit isch dann der mit dem Saukopf kumme un hot die ältscht Tochter miitgnumme uf seiⁿ Schloss. Des Schloss awwer isch in əre Hehle gschtanne un ganz mit Dern verwachse un verwildt gewest. Un do hot se halt miit em gleebt. Seiⁿ Esse hot er neiⁿ krigt in e Kiwwele wie e Sau.

Nocht isch er emool Oweds net haamkumme un do hot sen gsucht, un wie sen nerjeds hot finne kenne, no hot se in dene Mischtgräwe geguckt un hot en in əre Sudde drinn im Wasserstaaⁿgrawe gfunne un er hot sich drinn rum gwälzt ghatt un drinn rum gwihlt, so dass er aaⁿ Dreck gwest isch. Nocht hot sen rausgzoge un hot en miit ihrm weiße Sacktiechl [181] sauwer abgputzt. Un wie sen recht abgputzt hot, noch isch er als en ganzer Mensch un als en schener Prinz vor er gschtanne. Un des Schloss un alles isch scheeⁿ un hell un prächtig gwest. Der Prinz isch awwer verwunsche gwest un hot nur dodurch erleest werre kenne, dass er e Fraa krigt, die en, wann er dreckig isch, mit ihrm weiße Sacktiechl abputzt. Un do hewwe se glicklich un in Freide minanner gleebt un wann se net gschtorwe sen, lewe se heit noch.