Un dann hot sich noch aner zwische die Leit neiⁿgdrängt un hot zweⁿ Finger in d’ Heh gstreckt un hot gsaat: Schweschter, hab noch en Ageblick Gduld! Un des hot en grosse Ufruhr gewwe un sou hot sich die Sach verzegert.
Un wie der Ageblick rumgwest isch, do isch en Hersch kumme mit goldene Herner un hot aan Finger in d’ Heh gstreckt un hot gsaat: Schweschter, etz redd!
Un do hot se ihr Unschuld verteidigt un hot gsaat, dass se e Kind gebore häät und kaⁿ Hundlin, un die Schwiegermotter hääts er weggnumme, un hot a gsaat worum se hot schweije messe.
Not isch se runnerkumme vom Scheiterhaufe un seiⁿ Motter isch nufkumme. Un die drei Hersch sen widder zu dene drei Brider worre un do isch des aⁿ Fraid gwest un se hewwe glicklich gleebt.
Der alt David, wann er des als verzählt hot, hot er gsaat: No hewwe se Kinner gzeigt un Heiser gbaut un wann se net gstorwe sin, so lewe se heit noch.
Fridrich Pfaff: Märchen aus Lobenfeld (1896). Trübner, Straßburg 1896, Seite 83. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Pfaff_Maerchen_aus_Lobenfeld.djvu/22&oldid=- (Version vom 1.8.2018)
