No hot uf aⁿmool die Schweschter so sehr abgnumme un isch immer wenniger gworre – es wäär e scheeⁿ Maadl gwest, e blieends – un do hewwe se die Brider gfroogt, was er wäär! Sie hot awwer gsaat, es wäär er nix un hot nix gstehe wolle. No hot se der ältscht Bruder in e Zimmer allaⁿ gnumme un hot gsaat, sie soll em etz emool offerire, was er wäär, sunscht keent er a nemme lewe.
Nocht hot se ihrm Bruder offeriert, alle Nacht zwische elf un zwelfe täät ihr Motter zum Fenschter reiⁿ kumme un täät se plooge bis an Taag, un desweje täät se so abnemme.
Un nocht hot der Bruder gsaat, er täät emool e Nacht beire bleiwe. Nocht hot er sich hinners Fenschter gstellt mit dem blousse Säwel. Un wies Fenschter ufgangen isch un die Gstalt isch reiⁿkumme, sou hot er se zammeghage.
Nocht hot des Maadl doch gjamert: Bruder, sisch unser Motter!
Un wies Taag gwest isch, hot ers seine Brider gsaat, dass des ihr Motter isch un dass se e Graab mache solle.
No hewwe se se vergrawe un hewwe en Zaun ums Graab rumgmacht. Un kaans därft uf ihrer Motter ihr Graab, sunscht wäre se all verlore. Des hot e jedes versproche un se hewwes lange Zeit ghalte.
Uf aⁿmool kummt dem Ältscht seiⁿ Geburtstaag. Do isch die Schweschter fort un hot Blumme gholt um en Strauss ze binne. Un wie se den Strauss gholt hot für ihrn Bruder, no hot se gdenkt: Wann etz die annere kaan hewwe, no werre se bees. No isch se widder fort um Blumme z’holle. Un wie se szwattmool fort isch, isch se naⁿkumme an ihrer Motter ihr Graab. Un do sen sou schene Blumme druf gstanne. Un vor Eifer hot se net meh an des Verboot gdenkt un isch halt neigstije un hot die Blumme abgropft. Nocht isch se haam un hot die Blumme, weil se so scheeⁿ gwest sen, in dem Ältschte sein Strauss neiⁿgmacht un hot a die annere Streiss fertiggmacht. Un wie se Noochmittaags haamkumme sen, isch sen engejegange un hot jedem en Strauss gbrocht. Nocht hot der ältscht Bruder gsaat: Ja, Schweschter, sisch recht un freit uns; awwer was hoschte gmacht! Du bischt iwwer der Motter ihr Grab neiⁿ un hoscht
Fridrich Pfaff: Märchen aus Lobenfeld (1896). Trübner, Straßburg 1896, Seite 81. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Pfaff_Maerchen_aus_Lobenfeld.djvu/20&oldid=- (Version vom 1.8.2018)
