Gěscht raus! Er isch awwer net rausgange un morjens hot er sich keniglich aⁿgzoge un nocht sin se minanner runner un er hot sich seim Vatter vorgstellt un hots em gsaat, wie seiⁿ Bruder en verleimdt häät. Seim Vatter wollt ersch verzeihe, awwer seim Bruder net. Druff hot er seim Vatter die Hand gewwe un sie sen fort in seiⁿ Schloss un er isch Vitzekenig worre.
Sen zwa Leit gwest un die hewwe drei Kinner ghatt. Nocht hewwe se de Ältschte gfroogt, was er for e Handwerk lerne will. Un do hot er gsaat, er woot nix lerne wie Jäjer, un do hewwe sen a net abwennig gmacht.
Wie ers gekennt hot, hewwe sem seiⁿ Klader gewwe un Raasgeld un e Flinte un hewwen fortgschickt in d’ Fremd.
Nocht hot der Zwatt gsaat, wann seiⁿ Bruder fortgehe täät, woot er a miet: er woot a Jäjer werre. Nocht hewwe se en a ausstaffirn messe.
No wie die Zweⁿ minanner fortgwoot hewwe, hot a der Dritt gsaat, er woot mietgehⁿ. Nocht hewwe ses mit dem a so mache messe.
Nocht sen se minanner fort in d’ Fremd. Do hewwe se lang raase messe un do sen se in en tiefe Wald kumme un hewwe sich vererrt un sen net meh rauskumme. Uf aⁿmool sen se an e alt Haus kumme, e alti Burg odder sou ebbes. Nocht sen se dort iwwer Nacht gwest un am annere Taag hewwe se bschlosse dort ze bleiwe, hewwe sich Better gmacht aus Moos un sich eiⁿgnischt, dass se hewwe wuhne bleiwe kenne. Do sen alle Taag zweⁿ fort uf d’ Jagd un aner hot dehaam bleiwe messe un koche, alle Taag en annere. Wanns Essenszeit gwest isch, hot er e Klingl gzoge, so sen se beikumme zum Esse.
- ↑ Grimm, KuHm., 9, 25.
Fridrich Pfaff: Märchen aus Lobenfeld (1896). Trübner, Straßburg 1896, Seite 79. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Pfaff_Maerchen_aus_Lobenfeld.djvu/18&oldid=- (Version vom 1.8.2018)
