Seite:De Alemannia XXIV 007.jpg

Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
SAGEN UND ERZÄHLUNGEN AUS BADEN.[1]
VON
LUDWIG SÜTTERLIN,
HEIDELBERG.


a. Von Gespenstern und umgehenden Toten.
1. Aus Mudau im Odenwald.

Zu Trier is emool e Fraa gschdorwe un nochdert is se wider ufgschdanne. Dann is se haim ans Haus gange un hot aⁿgeklopft un dann hot die Kechin owe raus geguckt un hot gfraacht wer da sei. Dann hot se gsacht: „die Frau vum Haus.“ Un dann is se (die Köchin) naiⁿ gange un hots em Herr gsacht, dann hot er gsacht, des kent er nit glaawe. Wenns wahr sei, solle seine zwee Schimmel vum Schdall rausschbringe, die Schdiech nuff un zum Schlaach nausgucke. Un richtig sin se aa raus gschbrunge un hawe ihr Kepp zum Fenschter naus gschtreckt.


2. Aus Winzenhofen bei Krautheim.

Es isch emol e Mouⁿ gewese, der hot en Grenzschtouⁿ versetzt, no isch er kraunk wore un gschdorwe; no wie er gschdorwe war, no isch er als nochts zwische zwelfe un oⁿse kumme un isch als vor sainer Fraa ihr Bett nauⁿgschdanne.


  1. Die vorliegenden Mitteilungen habe ich mit Hülfe einiger älteren Gymnasiasten gesammelt. Bei der Wiedergabe der mundartlichen Stücke sehe ich nicht allzusehr auf genaue lautliche Darstellung, um den Satz nicht zu sehr zu verteuern und um das Lesen zu erleichtern.
Empfohlene Zitierweise:
Fridrich Pfaff (Hrsg.): Alemannia XXIV. Hanstein, Bonn 1897, Seite 1. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Alemannia_XXIV_007.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)