Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft
fertig  
Fertig! Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle Korrektur gelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
Cerretanus, Q. cos. 323 v. Chr., Magister equitum des Dictators Q. Fabius
Band II,2 (1896) S. 2411 (IA)
Quintus Aulius Cerretanus in der Wikipedia
Quintus Aulius Cerretanus in Wikidata
Bildergalerie im Original
Register II,2 Alle Register
Linkvorlage für WP   
* {{RE|II,2|2411||Aulius 2|[[REAutor]]|RE:Aulius 2}}        

2) Q. Aulius Cerretanus, Q. f., Ai. n. (Fast. Cap. 439), I) Consul I im J. 431 = 323 mit C. Sulpicius Longus: C. Sulpicio Q. Aemilio – Aulium quidam annales habent, Liv. VIII 37, 3; Q. Aelius, Cassiod.; Γάιος Αἴλιος, Diod. XVIII 26; Ceretanus, Chronogr. f. Hydat. Chron. Pasch. Sulpicio Samnites, Apuli Aemilio sorte evenerunt – – – nec tamen res ulla memorabilis actu, Liv. a. a. O.

II) Consul II im J. 435 = 319 mit L. Papirius Cursor III (nach anderen Mugillanus; vgl. über die abweichenden Angaben der Fasten Henzen CIL I² p. 32): Q. Aulius Cerretanus, Liv. IX 15, 11; Q. Aulius, Cassiod.; Κόιντος Αἴλιος, Diod. XVIII 58; Cerritanus, Chronogr.; Gaeretanus, f. Hydat.; Κερατανοῦ, Chron. Pasch. Aulius cum Frentanis uno secundo proelio debellavit urbemque ipsam – – obsidibus imperatis in deditionem accepit, Liv. IX 16, 1.

III) Magister equitum des Dictators Q. Fabius Maximus Rullianus im J. 439 = 315, in proelio occisus est, Fast. Cap.; προεχειρίσαντο τότε Κόιντον Φάβιον καὶ μετ’ αὐτοῦ Κόιντον Αὔλιον ἵππαρχον· οὕτοι δὲ τὰς δυνάμεις παραλαβόντες παρετάξαντο πρὸς τοὺς Σαμνίτας περὶ τὰς καλουμένας Λαυτόλας καὶ πολλοὺς τῶν στρατιωτῶν ἀπέβαλον· τροπῆς δὲ γενομένης καθ’ ἄπαν τὸ στρατόπεδον, ὁ μὲν Αὔλιος καταισχυνθεὶς ἐπὶ τῇ φυγῇ μόνος ὑπέστη τῷ πλήθει τῶν πολεμίων, οὐ κρατήσειν ἐλπίζων ἀλλ’ ἀήττητον τὴν πατρίδα τὸ καθ’ αὑτὸν μέρος ἀποδεικνύων· οὗτος μὲν οὖν οὐ μετασχὼν τοῖς πολίταις τῆς κατὰ τὴν φυγὴν αἰσχύνης ἰδίᾳ περιεποιήσατο θάνατον ἔνδοξον, Diod. XIX 72. Vgl. über diesen Bericht, der für die Frage nach der römischen Quelle Diodors sehr wichtig ist, Nitzsch Röm. Annal. 228, der mit Recht auf den ausgeprägt antifabischen Charakter dieser Erzählung hinwies, gegen ihn Mommsen Röm. Forsch. II 283 und die treffende Kritik Mommsens durch Matzat Röm. Chron. I 281.