Froschkönig
En Kenig hot drei Techtre ghatt un er isch krank worre un hot em halt kaaⁿ Dokter hälfe kenne; sie häwwe alles ausgdoktert, awwer sisch kaaⁿ Mittel zfinne gwest, wu em gholfe heet. Nocht isch sem verrote worre, dass er von dem Wasser des Läwens soot holle losse, un wann er vun dem trinke teet, teet er widder gsund wärre. Des Wasser des Läwens weer awwer schweer ze krije.
Not hot die elscht Tochter gsaat, sie geht fort un bringts.
Wie se halt naaⁿkummen isch an die Bach, wu des Wasser des Läwens drin gwest isch, not isch halt en Frosch dohäärghopft kumme un hot sie gfroogt: was se woot? Not hot sie sem gsaat, dass sie vun dem Wasser des Läwens holle woot. Ja des kannscht häwwe, wannd mi heierscht! Ja heire teet se, awwer kaan Frosch. No krigscht aa kaaⁿ Wasser!
Not isch se halt sou fort haam, un do isch ihr Vatter traurig gwest, dass er kaaⁿ Hilf krigt.
Not hot die zwatt gsaat, sie geht fort: sie bringt Wasser.
Un wie se an die Bach kummen isch, not isch der Frosch widder dohäärghopft kumme un hot se gfroogt, was se will? Not wie se gsaat hot, dass se von dem Wasser des Läwens will, not hot er gsaat: Ja, wannd mi heierscht! Ja heire tuu i, awwer i heier kaan Frosch. No krigscht aa kaaⁿ Wasser! Un so isch se leer haam.
Do isch der Kenig traurig gwest; awwer do hot die jingscht Tochter gsaat: er soot numme net traurig seiⁿ; sie geht fort un bringt Wasser!
Un wie die jingst Kenigstochter naaⁿkummen isch an die Bach, not hot der Frosch aa sie gfrogt, was se will? Not hot sem aa gsaat, dass se von dem Wasser des Läwens will for ihrn Vatter, der krank isch. Ja, wannd mi heierscht, kannscht aa vun dem Wasser häwwe! Not hot sem halt gute [88] Wort gäwwe: er soot er doch vun dem Wasser gäwwe, ihr Vatter teet sunscht net gsund wärre. Awwer der Frosch hot gsaat: Wannd mi net heierschst, krigscht aa kaaⁿ Wasser! Nocht hot se sich halt bsunne driwwer un hot gdenkt, dass ihr Vatter sunscht net gsund wärre teet, un hots dem Frosch versproche, dass se en heiert. Nocht hot se von dem Wasser nemme dürfe un isch mit haam un ihr Vatter hot von dem Wasser gtrunke un isch vun Stund aaⁿ besser worre.
Nu wies halt Owed gwäst isch, no isch halt e Gplatsch die Stäge ruf kumme un vor die Tiir hiiⁿ un shot grufe: Schenstes Jungfer Lieschen, mach mir auf! Un shot sou lang grufe un hot net gruckt, bis se die Tiir ufgmacht hot un do isch der Frosch reiⁿghopft. Not isch sie vorneraus neiⁿgsprunge un hot die Stuwwetiir zugschlage. Nocht hot der Frosch vor der Stuwwetür widder grufe: Schenstes Jungfer Lieschen, mach mir auf! Un wie er sou fortgschraue hot, hot ihr Vatter gsaat: sie soll em ufmache. Not isch se naaⁿ un hot em ufgmacht un isch awwer vornereiⁿ zrickgsprunge un isch neiⁿ in ihr Bett. Not isch der Frosch halt noochghopft un isch hiiⁿ bis vor ihr Bett un hot widder grufe: Schenstes Jungfer Lieschen, heeb mi neiⁿ! Un hot halt sou lang fortgschraue, bis sen neiⁿghouwe hot un hot en naaⁿgschuckt näwe hiiⁿ und hot sich rumgleegt un an die Wand naaⁿ geguckt.
Wie der Frosch drin gwäst isch im Bett, isch er still gwäst. Not isch sie eiⁿgschlofe; un wie se am Morje ufgwacht isch, isch die Froschhaut voorm Bett gläje un e schener Kenigsprinz isch näwer gläje. Der hot er gsaat, dass er verwunsche gwäst weer un sie heet en erlese kenne. No häwwe se nanner gheiert un sen glicklich minnanner gwäst.