Der Grindlappen
Sisch en Buu fort in die Fremde gange un do isch er zu ěme alte Mendl kumme un hot des gfroogt, obs en net [92] bhalte woot. Des Mendl hot gsaat: ja, wann er seiⁿ Äärwet rächt teet, woot er en bhalte. Er meest dem Esel Pannekuuche backe un dem Gaul Haai gäwwe un se alle zwaa trenke. Nocht isch des Mendl fort, un wies widder haam kummen isch, hots alles rächt gfunne.
Nocht isch der Buu e Weil dort gbliwwe. Do hot der Gaul emol zu em gsaat: Du keenscht heit emool miir Pannekuuche backe; der Esel kann heit emol Haai frässe! Nocht hot der Buu gsaat: Ja, wanns awwer der Härr märke tut! Nocht hot der Gaul gsaat: Er wärds net inne, du verleiglschts. Wie der Buu dann de Gaul gtrenkt hot, no hot där gsaat: Jetz tuscht dein Finger naaⁿleje wo i saufe tuu! Un wie er sein Finger rauszieht, hot er en goldige Finger ghatt. Do hot der Gaul gsaat: Jetz bindscht dein Finger zu, un wann der Härr kummt, wärd er sage: Du hoscht en goldige Finger! No muscht sage: Naaⁿ, i hab en bese Finger, i hab mi gstouße!
Un sou ischs gworre.
De annere Taag hot der Gaul widder Pannekuuche gwoot. Nocht hot er gsaat: Wann i gsoffe hab, nocht tuscht dein Kopf neiⁿtunke! Un wie er de Kopf rausgzoge hot, hot er goldige Hoor ghatt. Nocht hot der Gaul gsaat: Jetz tuscht dein Kopf guut zubinne, un wann der Härr froogt, so sagscht, du heetscht en Grindkopf, er wärds awwer glei märke un werd sage: Du hoscht goldige Hoor; du hoscht dem Gaul Pannekuuche gbacke un dem Esel Haai gäwwe! Du verleiglschts awwer.
Un so ischs widder worre.
De dritte Taag het der Gaul gsaat: Heit backscht mer noch emool Pannekuuche; der Esel kann Haai frässe! Un wie er dann nooch em Frässe gsoffe hot, nocht hot er gsaat: So jetz nimmscht die Bärschte, de Putzlumpe un de Strigl, sattelscht mi un mer reite minnanner fort!
Nocht wie se e Stück minnanner fort gwäst sen, secht der Gaul: Guck əmool ərum, des alt Mendl kummt! Un wie der Buu rumgguckt hot, do woors schun beinoh do. Nocht hot der Gaul gsaat: Schmeiß hortig de Putzlumpe wäg! Do hot des alt Mendl de Putzlumpe gnumme un hot en haam gtrage.
Noch ěre Weil secht der Gaul widder, er soll gucke, un do isch des alt Mendl glei vollischt do gwäst. No hot der Gaul gsaat: Schmeiß d Bärschte əwäg! Nocht hot des alt [93] Mendl die Bärschte gnumme un hot se haam gtrage, un sie sen widder e Stick fortgritte.
Un wie der Buu zum drittemool rumgguckt hot, hot das alt Mendl den Gaul glei vollischt beim Schwanz ghat. No hot der Gaul gsaat: Schmeiß hortig de Strigl wäg! Nocht hot des alt Mendl de Strigl gnumme un hot en haam gtrage.
Nocht sen se fortgritte un sen iwwer d Grenze kumme, un wie des alt Mendl an die Grenze naaⁿkummen isch, nocht hots net driwwer gkennt. Nocht häwwe se sich hiiⁿgleegt un häwwe ausgruckt[1] un häwwe des alt Mendl ausglacht. Un dann sen se minnanner fort un sen in en grouße Wald kumme, do woor en hohler Aaichbaam drin, dort hot der Buu absteije messe. Nocht hot der Gaul gsaat: Jetz muscht du mer de Kopf əwägmache! Des hot der Buu net touⁿ wolle; awwer de Gaul hot gsaat: dann teet er ehm de Kopf erunner mache! Un wann ers gtouⁿ heet, nocht soll er in die Stadt gehe, wo vor dem Wald draus ligt, un soll de Kenig froge, ob er kaaⁿ Äärwet for en heet. Un wann er in Nout kumme teet, so soll er kumme un soll wädder den Aaichbaam schlage un soll sage was er will, un do teet ers krije.
Nocht hot der Buu dem Gaul de Kopf runnerghage un isch in des Schloss un hot aaⁿghalte um Äärwet. Nocht häwwe sen bhalte. Speter hot er im Gaarte schaffe därfe. Er hot awwer immer sein Kopf verbunne ghat un hot gsaat: er heet en Grindkopf. No häwwe sen nor immer de Grindlappe ghaße.
Er hot sich awwer gunt ghalte. In dem Gaarte isch en groußer Weiher gwäst, do hot er als gbade un sein Finger ufgwickelt un seiⁿ Hoor ufgmacht. Do hots die Kenigstochter vum Fenschter aus gsähe, dass er goldige Hoor hot un en goldige Finger. Nocht isch se als runner, wie er fortgwäst isch, un hot die Hoor zammegfaamt, wu em ausgfalle sen. Sie hot en gäärn gsähe. Däs hot awwer ihr Vatter bald auskundschaft un hot en nimme leide kenne.
Not isch en Krieg ausgbroche, do hot er gdenkt, do wärd er en jetz lousbringe un hot en halt fortgschickt un hot en vornenaaⁿgstellt im Krieg, wo er gdenkt hot, er wärd glei wäggschosse. Do isch awwer der Buu naaⁿ an den Aaichbaam [94] un hot wäddergschlage un hot gsaat: Gäb mer tausend schwazze Reiter, dass ich mit en in Krieg ziehe kann! No sen die Reiter doo gwäst. Do hot er sein Kopf ufgbunne un sein Finger un isch in die Stadt gritte.
Wie der Kenig gheert hot, dass sou viel Leit keeme ihm zu Hilf, do isch er frou gwäst un hot en scheeⁿ empfange. Not isch die Armee in die Schlacht gzoge un häwwe de Sieg gwunne. Wie der Buu haam kummen isch, isch em der Kenig əngäjekumme un hot em en goldige Apfl iwwerreicht. Not hot der Buu seiⁿ Millitäär widder naus an de Aaichbaam un dort sen se verschwunne. Un der Buu hot widder sein Kopf und sein Finger verbunne un isch ins Schloss zərick.
Wie der Kenig gsähe hot, dass seiⁿ Grindlappe widder do isch, isch er arrig bees worre. Der Buu isch awwer im Schloss gbliwwe un hot im Gaarte gschafft.
Es hot awwer net lang gdauert, do isch widder Krieg ausgbroche. Noch hot en der Kenig widder fortgschickt in de Krieg. Der Buu isch awwer naus an sein Aaichbaam un hot tausend route Reiter verlangt, un do sen se aa schun doo gwäst. Nocht hot er sein Finger un sein Kopf ufgbunne un isch der Stadt zu gritte. Des isch dem Kenig widder gmeldt worre un er hot en widder freindlich ufgnumme. Noch isch er widder in de Krieg gzoge un hot die Schlacht widder gwunne. Un wie er haamkummen isch, isch der Kenig widder doogstanne un hot em widder en goldene Apfel iwwerreicht. Nocht isch der Buu widder raus an den Aaichbaam un dort sen die Soldate verschwunne. Un er isch widder naaⁿ ins Schloss un hot sein Kopf un sein Finger verbunne ghatt. Der Kenig isch widder bees gwäst un ganz außerm Zärkel gwäst, dass ern net hot lousbringe kenne. Nocht hot ern noch geduldt; der Buu hot sich awwer alles gfalle losse un alle niddere Äärwet touⁿ messe.
Lange Zeit dernooch isch widder en Krieg ausgbroche. Noh hot der Kenig gdacht: däsmool krigt ern gwiss lous. Nocht isch der Buu widder naus an de Aaichbaam un hot tausend weiße Reiter verlangt. Un wie ers gsaat hot un weddergklopft hot, no sen se doo gwäst. Nocht hot er sein Kopf widder ufgbunne un sein Finger un isch widder in Krieg gritte un hot die Schlacht gwunne. Un wie er widder haam kummen isch, isch der Kenig widder do gstanne un hot em en [95] goldene Apfl greicht. Nocht hot er de Kenig gfrogt, was er gäje ihn heet un heet en dreimool in de Krieg gschickt, dass er toutgschosse wärre soot. Nocht hot sich der Kenig verdeffendiert un hot gsaat, er weest net, dass er ihn verfolgt hot. Not hot der Buu sich dem Kenig zu erkenne gäwwe un hot gsaat: Ich bin der Grindlappe, wo du seithäär verfolgt hoscht! Nocht hot sich halt der Kenig entschuldigt: er heet en net gkennt, er sähs jetz eiⁿ und woot em seiⁿ Tochter zur Fraa gäwwe. Däs hot der Buu aaⁿgnumme un hot die Kenigstochter gheiert un isch am Enn Kenig worre.
- ↑ ausgeruht.