so dat se man up de hôg’ Kant in de Dör kâm’ kunn; Ôrbummelâjen bet up de Schullern; Schô mit hôge Hacken un Snâbelsnûten, un sonn grôten Fechtel, den dêd’ se jümmers up un tô, up un tô, up un tô. –
Se güng’n nu beid’ de Stûv’ up un dâl, up un dâl, up un dâl, un tor Dör henût. –
Nu krachen de annern beiden de Kurâsch wedder: de ên kêm unner’n Disch ’rût; un de anner under mîn Gardînenbettstêd’, un stülp’ sîn P’rük up, de wêr âvers as ’n oll’ Stöv’ûl, un sîn Mandîrung sêt so vull Feddern, dat he ûtsêg’ as ’n kalkûtschen Hân. Laitnant Wacker kîkt tor Dör henût, un uns alle drê plâgt de verflûchtige verdammtige Nischirigkeit, dat wi de sâlen Lüd’ nâgât.
Nu gât se int Hus Trepp’ up, Trepp dâl; Keller up; Keller dâl; un wi jümmers achter an. Se gât nâ’n böbelsten Bön henup; un wi jümmers achter an. As wi up den böbelsten Bön kâmt, fâten se sik beid’ an dat Winneltau, un schurr-r-r-r gât se hendâl; un wi all’ achter an. Ik kêm’ ôk glücklich hendâl; Leitnant Wacker ôk; Laitnant van de Cumpani âvers blaff in de drüdde Bönlûk’ häng’n as Apsalon in’n Êkbôm. Endlich spaddel’ he sik lôs, full âvers quatsch up de Êr’, as’n umgestülpte Schöttel mit Appelmôs.
Nu güng’n de sâlen Lüd’ nâ de Kök ’rin; un ik
Ernst Deecke: Lübische Geschichten und Sagen. Carl Boldemann, Lübeck 1852, Seite 385. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Luebische_Geschichten_und_Sagen.djvu/391&oldid=- (Version vom 1.8.2018)
