Seite:Hexenhammersprenger1923.djvu/25

Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
Jakob Sprenger, Heinrich Institoris; J. W. R. Schmidt (Übersetzung): Der Hexenhammer

— XXV —

mulieres ne viris actus coniugales reddere valeant, impedire; fidem praeterea ipsam, quam in sacri susceptione baptismi susceperunt, ore sacrilego abnegare, aliaque quam­plurima nefanda, excessus et criminia [sic! crimina], instigante humani generis inimico, committere et perpetrare non verentur, in animarum suarum periculum, divinae maiestatis offensam ac perniciosum exemplum ac scandalum plurimorum. Quodque licet dilecti filii Henricus Institoris[1], in praedictis partibus Alemaniae su­perioris, in quibus etiam provinciae, civitates, terrae, dioeceses et alia loca huiusmodi comprehensa fore censentur, necnon Jacobus Sprenger, per certas partes lineae Rheni, ordinis fratrum Praedicatorum et theologiae professores, haereticae pravitatis in­quisitores per literas apostolicas deputati fuerint, prout adhuc existunt, tamen nonnulli clerici et laici illarum partium, quae­rentes plura sapere quam oporteat, pro es [sic! eo] quod in literis deputationis huiusmodi provinciae, civitates, dioeceses, terrae et alia loca praedicta illarumque personae ac excessus huius­modi nominatim et specifice expressa non fuerunt, illa sub eisdem partibus minime contineri et propterea praefatis inquisi­toribus in provinciis, civitatibus, dioecesibus, terris et locis prae­dictis huiusmodi inquisitionis officium exequi non licere et ad personarum earundum [sic! earundem] super excessibus et criminibus ante­dictis punitionem, incarcerationem et correctionem admitti non debere, pertinaciter asserere non erubescunt. Propter quod in provinciis, civitatibus, dioecesibus, terris et locis praedictis excessus et crimina huiusmodi non sine animarum earundem evidenti iactura et aeternae salutis dispendio remament [sic! remanent] im­punita.

Nos igitur impedimenta quaelibet, per quae ipsorum in­quisitorum officii executio quomodolibet retardari posset, de medio submovere, et ne labes haereticae pravitatis aliorumque

excessuum huiusmodi in perniciem aliorum innocentium sua

  1. Dies ist die richtige Lesart, wie sie Hansen und Roskoff z. B. bieten. In den mir zu Gebote stehenden Ausgaben des Malleus maleficarum, darunter eine Inkunabel (=Hansen [WZ XVII] No. II) und die Nürnberger Ausgabe von 1494 (=Hansen l. c . No. VI), ja selbst im Bullarium magnum und z. B. auch bei Hauber steht Hen­rici Institoris; ein Fehler, der durch das voraufgehende, auf den ersten Blick als Genitiv erscheinende dilecti filii erklärt werden kann und jedenfalls verschuldet hat, daß Institoris in den verschiedenen Hand­büchern über Hexenwesen und Hexenprozeß in der Form Institor er­scheint, worunter man wohl gar einen „Krämer“ oder „Kremer“ hat suchen wollen.
Empfohlene Zitierweise:
Jakob Sprenger, Heinrich Institoris; J. W. R. Schmidt (Übersetzung): Der Hexenhammer. Hermann Barsdorf, Berlin & Leipzig 1923 / 1489, Seite xxv. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Hexenhammersprenger1923.djvu/25&oldid=- (Version vom 1.8.2018)