Seite:Die araner mundart.djvu/391

	Franz Nikolaus Finck: Die araner mundart

149

kāȷə,^{[A 1]} „wann?“, „wie lange?“, aus cáit „wo?“, Keat., Atk. 570.

kāȷə xońōs tū iəd? gə tr̥nū́nə. tōŕ lāt [sic! lȧt] iəd! „Wie lange willst du die sachen behalten? Bis zum abend. Dann nimm sie mit!“ – fiəx myȷ, kāȷə gə mĭai n bād eǵ iməxt. „Lasst uns sehn, wann das boot anfährt!“

kākə, m., „kuchen“, cáca, O’R., engl. cake.

n̄ā īǵī imr̥kə gə n kākə ə xlān̄! „Esst nicht zuviel von dem kuchen, kinder!“

kāl, f., „eigenschaft, charakter“, cáil, Keat.

ńīl tadə lē kør ə n-ai ə kāl n̄ā ə klū. „Es lässt sich nichts gegen ihren charakter und ruf sagen.“

kām, „krumm“, cam, aus cam, camm; St.-B. 78, Atk. 570, W. 412.

tā də wināl kām. „Dein hals ist krumm.“

kān-, s. kānə, kānĭm, kāncə.

kānə, m., „schmähen“, verbals. zu kānĭm, cáineadh, O’R.

is mōr ə n̄āŕə ə ve kānə də xūrsə. „Du sollst dich schämen, so schlecht von deinen nachbarn zu sprechen.“

kānĭm, „schmähe, tadle“, cáinim; St.-B. 66. – Vgl. kānə, kāncə.

n̄ā mol agəs kān hū hēn! „Lob und tadle dich nicht selbst!“

kāncə, p. p., zu kānīm, cáinte.

tā šē kāncə. „Man redet schlecht von ihm.“

kār, m., „karre“, cár, aus carr; St.-B. 72, W. 414. – pl. kārənī. – Vgl. kāŕc, kōštə, trukl̥.

vī mōrān kārənī eŕ n̥ ȳnəx. „Es waren viele karren auf der messe.“

kārdə, kārtə, „karte“, cárta. Vgl. cairt; Atk. 569.

kārdə postə. „Postkarte“.

kārənī, s. kār.^{[A 2]}

kārtə, s. kārdə.

kāŕȷə, s. karəȷ.

kāŕc, f., „karre“, cáirt [O’O. cairt], engl. cart. – Vgl. kār, kōštə, trukl̥.

Empfohlene Zitierweise:
Franz Nikolaus Finck: Die araner mundart. N. G. Elwert’sche Verlagsbuchhandlung, Marburg 1899, Seite 149. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Die_araner_mundart.djvu/391&oldid=- (Version vom 18.9.2024)