** •hāniǵ •boxl̥̄ bĭøg :elə max * -xiŕ :fālcəriv ĺiəm * -xiŕ :sakəŕə ʒrīm * -əs •ȷimīə :šcȧxleš ** vī •boxəlīə :cȧxt * -ə kør fālcəriv •ĺiəm * agəsə hōŕc :saklōbgə røən •ton̄ə :krińəxt :imī ** -ən̄ •šin hāniǵ •ømlānə •moxl̥̄ə :l̄āŕəs •dūŕc ĺiəm •lōb * -tā •ōləs •agī :ilə ;orəmsə * agəs •ńīl •ōləs :am̥sə ;orīšə ** -ən •šin :dūrədr̥ leš * •caiə :šcȧxəs īdə :jīnēr * tān •māšcŕ̥ə :fanūnc lȧt ** xuə •ĺiəmə :šcȧxəs •hišē •šīsəǵə :maurd ** ńīr .īšēn :darə :ǵŕīm * -gə dāniǵ :trūm •xol̄əŕəs •hicšēfȳn •maurd **
1) Die form hiǵə chuige wird auf Aran in der regel durch eǵə aig ersetzt. 2) Statt munə wird meist marə gebraucht. Vgl. zu dieser form Holger Pedersen KZ XXXV 366.
§ 345. Zur erleichterung des verständnisses folgt hier die im vorstehenden in phonetischer transskription verzeichnete erzählung in der von Hyde angewandten schreibung, die trotz starker annäherung an das gesprochene irisch im wesentlichen auf der üblichen orthographie beruht.
Uilliam O Ruanaigh. Ann san aimsir i n-allód bhí fear ann dar ab ainm Uilliam O Ruanaigh, ’nna chómhnuidhe i ngar do Chlár-Gaillimh. Bhí sé ’nna fheilméar. Aon lá amháin tháinig an tighearna-talmhan chuige agus dubhairt, „Tá cíos trí bliadhain agam ort, agus muna mbéidh sé agad dam faoi cheann seachtmhaine, caithfidh mé amach air thaoibh an bhóthair thu. Táim le dul go Gaillimh amárach le h-ualach cruithneachta do dhíol, agus nuair a gheobhas mé a luach íocfaidh mé thu“, ar Liaim. Air maidin, lá air na mhárach, chuir sé ualach cruithneachta air an g-cairt agus bhí sé dul go Gaillimh leis. Nuair bhí sé timchioll míle go leith imthighthe ó’n teach, tháinig duine-uasal chuige agus d’ fhiarfuigh sé dhé „An cruithneacht atà [sic! atá] agad air an gcairt?“ „Seadh“, ar Siam [sic! Liam]. „Ceannóchaidh mé uait é“, ar san duine uasal, agus bhéarfaidh mé an luach is mó ’sa’ margadh dhuit. Nuair a rachfas tu chomh fad leis an mbóthairín cártach atá air do láimh chlé, cas asteach agus bí ag imtheacht, go dtagaidh tu go teach mór atá i ngleann, agus béidh mise ann sin rómhad le d’ airgiod do thabhairt duit. Nuair tháinig Siam [sic! Liam] chomh fada leis an mbóthairín chas sé asteach, agus bhí sé ag imtheacht go dtáinig sé chomh fada le teach mór. Bhí iongantas air Siam [sic! Liam] nuair chonnairc sé an teach mór, mar rugadh agas tógadh ann san gcómharsanacht é; agus ní fhacaidh sé an. teach mór ariamh roimhe, cídh go raibh eólas aige air uile theach i bhfoigseacht cúig mhíle dhò [sic! dhó]. Nuair tháinig Liaim i ngar do sgioból a bhí anaice leis an teach mór, tháinig buachaill beag amach agus dubhairt „céad míle fáilte rómhad a Liam Ui Ruanaigh“, chuir sac air a dhruim agus thug
Franz Nikolaus Finck: Die araner mundart. N. G. Elwert’sche Verlagsbuchhandlung, Marburg 1899, Seite 132. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Die_araner_mundart.djvu/148&oldid=- (Version vom 16.9.2024)
