Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.

patet veraciter, a nobilissimis principibus predecessoribus1 meis fundatura et vite necessa- riis sufficienter procuratum. Sed quia ex longo temporum decursu tarn per quorundam pre- latorum industriam quam eorum quorundam ignaviam ab statu suo quedam minus sufficiunt, expedit, ut oculo providencie, ne deinceps elabantur, in cautelam haue preeaveamus, ne beneficium aliquod sive per nos sive per abbatem, sive per unum mansum aut plures, nulli prorsus concedatur. Sigilli nostri impressione taliter confirmamus, ut imperpetuum inter me et abbatem Aldesslevensem et inter quemlibet futurum michi heredem firmis- simum maneat hoc pactum, inviolatum et inconeussum. Et ne quis transgressione pre- sumptiva presumat Statut um hoc infringere, testes adhibuimus Conradum abbatem loci eiusdem et Heinricum priorem et conventum omnem et Heinricum de Cufese, Dithelmum parrochitanum et Dithelmum vicarium eius, Fridericum et Heinricum de Batkendorff fratres, et de ministerialibus meis quam plures. Si quis tarnen, quod absit, vel in mo- dico aliter quam diximus super his excesserit, auctoritate Jhesu Christi et sancti Vits, in quem ulcio hec respicit, de corpore ecclesie eternaliter prescindatur2, nisi dignissima satisfactiono presumpeionem hanc iniquam peniteat.

Acta sunt hec anno incarnacionis dominice m°.c°.lxviij, sub indictione j, regnante Fri- derico imperatore. Amen.

Aus dem Copiaibuche des Klosters Oldisleben im Staatsarchive eu Weimar. Gedr: Meuchen scriptores rer. Germ. I. 617; auszugsweise (Otto) Thür. sacr. 718; Schamelius v. d. Kl. Oldisleben 42. — 1. Mspt: precessoribus. — 2. Mspt: prestidatnr. — v. Raumer regg. hist. Brand, no. 1202 stellt die Echtheit der vorstehenden Urkunde in Frage; mindestens scheint sie sehr corrumpiert eu sein.

506b.

1168. September 27. Magdeburg. Erzbischof Wichmann von Magdeburg verleihet in Gegenwart des Propstes Heinrich von S. Sebastian den Canonikern des dortigen S. Nicolaistiftes verschiedene Vorrechte, besonders in Bezug auf die Verwendung der Präbenden nach dem Tode ihrer Inhaber.

---adhibitis ydoneis testibus, quorum nomina sunt hec: Sifridus abbas sancti Johannis in Monte, Otto Magdeburgensis maior prepositus, Sifridus ipsius ecclesie de- canus et sancti Nicolai prepositus, Friderieus prepositus de Sulza, Heinricus sancti Sebastiani prepositus, Widoldus prepositns in Hunoldesburch, Lodewicus Merseburgensis prepositus, Rockerus vicedominus, Gunterus, Albertus de Bisenrode, Theodericus de Eimendorp, Godefridus, Ghero cellerarius, Hartmodus, Ludolfus, item canonici sancti Sebastiani Martinus, Wilradus, Bernardus, Albertus magister scolarum, Ernestus, Con- radus, Timmo, Friderieus, item canonici sancti Nicolai Burchcardus decanus, Sigebodo, Albertus, Rudolfus, Burchkardus, Altmannus, Bodo, Benno, Bruno, Hermannus, et alii quam plures. Hec nostra constitutio et constitutionis confirmatio facta est anno incar- nationis Domini m°.c0.lx0.viij°, indictione x*, epacta xx*. Datum Magdeburg, v Eal. Octobris.

Aus dem Copiaibuche des St. Nicolaistiftes zu Magdeburg (no. L VI 11) im dortigen Pro- vinzialarchive. Die Zeitbestimmungen harmonieren nicht: wenn 1168 das Ausstellungs- jahr d. U. ist,-so müsste es statt ind. x» heissen ij», statt epacta xx«—ix.

Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus. Fünfter Theil. 1380-1400.. Dessau: Emil Barth, 1881, Seite 293. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_5_293.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)