Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.

sancti Benedicti, perpetue possidendam8, renunciantes omni iuri4, quod nobis in dicta vinea seu quibuscumque nostris heredibus competit vel competere potent in futurum. Testes huius rei sunt: dominus Conradus Picht in Berneborck, dominus Heinricns Grise miles, dominus Heinricns plebanus novi opidi Berneburck*, Hinricus de Allenburch fa- mulus, et quam plures alii fide digni. Et ut her nostra donacio a nobis et a nostris successoribus et heredibus inviolabiliter observetur et robur obtineat in perpetuum, pre- sentes litteras conscribi et nostro sigillo iussimus communiri. Datum anno Domini m°.ccc°.lij, sexta feria ante diem Palmarum.

Aus dem Copialbuche des Klosters Oldisleben im Staatsarchive zu Weimar. Gedr: Müller Staatscabinet 1. Eröffn. 865 und Lentz Becmannus enucl. 253. Erwähnt: Mencken script, rer. Germ. I. 646. — 1. Mspt: quot. — 2. Mspt: Hermann. — 8. Mspt: possidendam. — 4. Mspt: iure. — 5. Mspt: Wernebnrck. — Der Weinberg, von welchem hier die Bede ist, ist derselbe, von welchem no. 35 handelt und lag auf dem Spechtsberge, wie auch aus der Ueberschrift dieser auf jene no. folgenden Urk. im Oldisleber Copialbuche er- hellt, welche lautet: Super Badem Tinea consensus.

35.

1352. April 11. Heinrich und Albrecht Gebrüder von Raspenberg lassen den Weinberg bei Frankenhausen auf dem Spechtsberge, den sie dem Kloster Oldisleben verkauft, dem Fürsten Bernhard IV von Anhalt auf.

Illustri principi in Anhalt, comiti Ascarie dominoque in Bemeborgk domino Bern- hardo Heinricus et Albertus fratres dicti de Raspenbergk fidelitatem debite' servitutis. Quia venerabili viro domino abbati et conventui monasterii sancti Viti in Oldeslebin, ordinis sancti Benedicti, unanimi consensu vineam sitam prope opidum Franckenhusenn in monte, qui dicitur Spechsberck, quam a vestra dominicione possedimus, iusto ven- dicionis titulo vendidimus, unde prefatam vineam vestre dominationi resignamus, et quia proprio sigillo caremus, presentem litteram muniri petivimus sigillis strennui militis Alberti de Harras atque Heinrici de Harras nostri2 sororii, vasalli domini Heinrici co- mitis de Bichlingemi, quibus utimur in presenti. Et nos Albertus de Harras miles et Heinricus de Harras armiger, patraeles predicti, recognoscimus ad peticionem predic- torum Heinrici et Alberti fratrum dictorum de Raspenberck sigilla nostra presentibus appendisse in testimonium omnium et singulorum premissorum. Datum et actum anno Domini m°.ccc°.lij, feria quarta in septimana Pasee.

Aus dem Copialbuche des Klosters Oldisleben im Staatsarchive zu Weimar. — Im Auszuge bei Mencken script, rer. Germ. 1. 622, mit der irrigen Jahreszahl 1252. — 1. Mspt: debiti. — 2. Mspt: riostre.

Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 4. Dessau: Emil Barth, 1879, Seite 26. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_4_026.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)