Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.
645.

1334. Juli 27. Der Official der Curie zu Magdeburg schlichtet schiedsrichterlich einen Streit zwischen dem Pfarrer Ludolf zu Paschleben als Procurator des Chorherrenstiftes zu Coswig und Konrad von Redere über vier Hufen Landes zu Badegast.

Nos . . . .' officialis curie Magdeburgensis recognoscimus in hüs scriptis, quod constitutis coram nobis domino Ludolpho plebano in Pazleve, procuratore canonicorum et ecclesie Cozwicensium, ex una et honesto milite domino Conrado de Redere parte ex altera, idem Ludolphus procurator proposuit, quod idem miles precarias annuas sive exactiones illicitas a quatuor mansis sitis in campo Badegast, pertinentibus ad dictos canonicos et ecclesiam Cozwicensem iam dictam, sive ab eos2 colentibus nomine ipsorum singulis annis extorquet et nititur extorquere, unde dicte partes sponte et cum matura deliberatione prehabita in nos tamquam in arbitrum et arbitratorem sive amicabilem compositorem conpromiserunt arbitrantes et consencientes expresse, quidquid nos super dicta questione et universis dampnis, expensis et interesse et iniuriis occasione dicte litis exortis inter eos pronunciaverimus simpliciter et de piano procedentes, ratum et gratum debebunt observare et nichilominus promiserunt subire penam amissionis totius cause et penam excommunicationis sententie ferende per nos, si contra dictum arbitrium vel nostram pronuntiationem venirent in parte vel in toto. Unde nos.....1 officialis predictus ad preces dictarum partium prefatum arbitrium sive conpromissum suscepimus finiendum et matura deliberatione prehabita cum viris magnificis ibidem presentibus et recepta informatione dictarum partium conpetenti arbitrium /ecimus et pronunciavimus secundum ea, que vidimus et cognovimus et nunc videmus et cognoscimus, quod dictus dominus Conradus prefatos canonicos et ecclesiam in possessione dictorum quatuor man- sorum et eorum subditos eos colentes amplius per se vel per alium non perturbet nec molestet de facto vel de iure nec precarias seu exactiones, quocumque nomine censean- tur, ab ipsis canonicis vel eorum subditis dictos mansos, ut predicitur, colentibus petere, exigere seu recipere debet, sed permittat eos possidere dictos mansos cum omni iure et proprietate, prout ad ipsos pertinere dinoscuntur, et quod dictis canonicis idem do- minus Conradus omnem honorem et reverentiam et subditis eorum promotionem suam et defensionem inpendere debet, in quibus potest, cum effectu. Item arbitrando dicimus, quod dicti canonici predicto domino Conrado solvere debent sex marcas Stendalgensis argenti infra hinc et festum nativitatis beate Marie virginis proxime affuturum, ut eo magis sit inclinatus ad eorum promotionem ac defensionem suorum subditorum predictorum. Insuper omnes expensas, dampna et interesse facta per dictas partes re- conpensamus et quitamus eas utrobique super ipsis eis perpetuum silencium inponendo presentium nostrarum testimonio litterarum, quibus nostrum sigillum est appensum. Lecta et lata est hec sententia anno Domini m°.ccc0.xxxiiij°, feria quarta post diem beati Jacobi apostoli proxima.

Aus dem hie und da abgeriebenen Original im Haus- und Staatsarchive tu Zerbst: das an einem Pergamentbande angehängt gewesene Siegel ist verschwunden. — 1. Orig. statt des Namens nur Punkte. — 2. Orig: eis.

Empfohlene Zitierweise:
Diverse: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 3. Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 458. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_458.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)