Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.
601.

1332. März 25. Barby. Graf Albrecht von Mühlingen und Barby nimmt die Predigermönche zu Barby in seinen Schutz, bestätigt ihnen das daselbst erworbene Haus und befreiet sie von allen bürgerlichen Lasten.

Albertus Dei gracia comes in Muling et dominus in Barboy universis, quorum in- terest, presencia visuris noticiam subscriptorum. Cum inter ceteras religiones ordinem fratrum predicatorum specialis karitatis zelemur amore, decet nos divine pietatis intuitu fratribus eiusdem ordinis, qui ad nostram pro tempore Barboy accesserint civitatem et ibidem exemplis bonis et salutaribus predicacionibus erudiunt plebem Christi, presidium concedere libertatis, ne cuiusvis temeritatis ineursus eos a proposito saneto revocet aut in eis, quod absit, robur sancte conversacionis presumat infirmare. Nos igitur in reme- dium anime nostre et parentum nostrorum curiam, quam partim ex donacione nostra et partim subsidio Alberti de Wiztele et sororum eius, Fascie et Johanne, apud curiam plebani sitam in parte orientali iuxta scolas sibi compararunt, omni übertäte dotamus ipsamque omnis iuris civitatis et census annui liberam esse volumus et inmunem, per- sone autem inhabitantes predictam domum propter rerum custodiam, quamdiu cum dictis fratribus morantur, ab omni iure civili sint exempte, iure tarnen parrochiali semper salvo. Ad donacionis autem predicte firmitatem presens Privilegium conscribi feeimus et sigilli nostri munimine roborari. Testes huius rei sunt: dominus Hinricus plebanus castri, dominus Otto de Grüne, dominus Hinricus de Conetz milites, et alii quam plures fide digni.

Datum Barboy, anno Domini mu.ccc°.xxxij0, viij0 Kalendas Aprilis.

Aus dem Original im Staatsarchive zu Magdeburg, mit dem an einem Pergamentbande an- hängenden Siegel des Ausstellers (Schild mit dem bekannten Barby er Wappen; Umschrift grösstentheils zerstört).

602.

1332. April 24. Johann von Trebnitz und Hennig von Winningen lassen dem Fürsten Bernhard III von Anhalt den Zehnten zu Zornewitz auf.

Nos Johannes1 de Trebenis miles et Henninghus dictus de Winnighen famulus re- cognoscimus et presentibus publice protestamur, quod de bona voluntate decimam in campo et villa Sornewis, videlicet sexaginta sexagenas tritici et avene, quam decimam de manu graciosa illustris prineipis ac comitis Bernhardi de Hanehat2 quilibet nostrum pro rata sua hactenus habuimus iure pheodali, ex quibus fruetus et proventus nobis debitos pereepimus hueusque et sustulimus, ut est moris, ad manus antedicti magnifici prineipis et illustris nostro atque heredum nostrorum nomine resignavimus, cedentes et resignantes proprietati babite ac omni iuri, quod nobis aut nostris heredibus ex iam dicta deeima ad presens conpetit seu amplius et in futurum conpetere poterit quoquo modo. In cuius rei evidens testimonium presentibus sigilla nostra sunt appensa. Huius

Empfohlene Zitierweise:
Diverse: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 3. Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 430. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_430.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)