Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


393.

1320. Mai 4. Bernburg. Graf Bernhard II von Anhalt bewidmet das Kloster Wiederstedt mit verschiedenen Gütern und Rechten zu Bründel und zu Klein- und Gross-Wiederstedt.

Ne ea, que front in tempore, simul cum fluxu temporis evanescant, necesse est, ut scripturarum testimonio perhennentur. Hinc est quod nos Bernardus Dei gratia comes Asscharie et princeps de Anhalt universis audituris presencia seu visuris esse volumus manifestum et presentibus publice protestamur, quod ob amorem Dei omnipotentis et anime nostre et progenitorum nostrorum animarum remedium et salutem ecclesie gloriose virginis Marie et cenobio sanctimonialium in Wedderstede, ordinis predicatorum, proprietatem duorum mansorum ac duarum curiarum sitorum in campo1 Brundal cum universis attinenciis et proventibus spectantibus ad eosdem et unius mansi siti in campo Parvo Wedderstede cum universis iuribus antedictis, eciam cum iure, quod vulgariter buedal dicitur, cum curia ad ipsum mansum pertinente et unius mansi siti in campo Magno Wedderstede possidendam perpetuis temporibus contulimus et donavimus liberaliter et benigne. In huius nostre donacionis evidenciam firmiorem presentes litteras sigilli nostri robore prefato cenobio dedimus communitas. Testes eciam huius sunt: nobilis dominus Ghevehardus de Querenvorde, dominus Wiboldus de Vorste, Hermannus Grudding, Conradus et Hermannus fratres de Allenburch, Hince de Vrose, et plures alii clerici et layci fide digni.

Datum in Berneburch per manum Johannis nostri notarii, ecclesie sancti Bartolomei canonici in Cerwist, anno incarnationis Domini mo.co.co.co.xxo, in dominica, qua cantatur Vocem iucunditatis.

Aus dem Original im Staatsarchire zu Magdeburg, mit dem an rothen Seidenfäden hängenden, nur noch etwa zur Hälfte erhaltenen Reitersiegel des Ausstellers (II. Taf. V. 3). - 1. Orig: camppo.


394.

1320. Juni 7. Die Grafen Heinrich und Dietrich von Hohnstein erkaufen zugleich mit ihrem Oheim, dem Fürsten Bernhard II von Anhalt, zu Gunsten des Klosters Oldisleben von den Grafen von Beichlingen die Vogtei in dem genannten Kloster und versprechen, zum Nachtheile des Letzteren den Bau einer Mühle an der Unstrut zwischen Gorsleben und Schönfeld nicht zu gestatten.

Nos Hinricus et Theodericus fratres Dei gratia comites in Honstein publice recognoscimus tenore presentium litterarum et ad noticiam omnium cupimus pervenire, quod accedat, quod avunculus noster1 dominus comes Bernardus princeps in Anhalt et nos dedimus ducentas marcas examinati argenti nobilibus dominis Heinrico, Friderico et Gerhardo comitibus in Bichlingen pro eo, quod ipsi et eorum heredes in perpetuum abrenuntiaverunt advocacie seu iurisdictioni, quam progenitores ipsorum contra ipsius

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 258. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_258.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)