Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


70.

1303. December 11. Graf Bernhard II von Anhalt bewidmet das Marienkloster vor Aschersleben mit zwei Hufen Landes zu Lenz.

In nomine Domini amen. Ne ea, que geruntur in tempore, simul cum fluxu temporis defluant et labantur, poni solent in lingua testium et scripti memoria quodammodo perhennari. Exinde est quod nos Bernardus Dei gratia comes de Anahalt notum esse volumus tam presentibus quam futuri temporis successoribus, quod nos propter Deum et ad domini Theoderici militis dicti Ropf1 instantiam proprietatem duorum mansorum sitorum in villa Lenz domine abbatisse totique conventui sanctimonialium extra muros Asscarie donavimus pleno iure perpetuis temporibus iugiter possidendam. Ut igitur nostra donatio rata permaneat, nostrum sigillum presentibus est appensum. Testes sunt: Wipertus Důs, Henricus de Nyenborgh, Ghevehardus de Zprone, Conradus de Allenborgh et suus frater Hinricus, Henningus de Winninghe, Tilemannus de Warmestorp, Allexander Griso et suus frater Theodericus, Lodewicus de Zeringhe milites, Sandher de Soghene et suus frater Conradus, Johannes Crůch et Hermannus Crůch famuli cum quibusdam aliis fide dignis.

Datum anno Domini mo.cococo.iijo, feria quarta post diem sancti Nycolai.

Aus dem Original im Staatsarchive zu Magdeburg, mit dem an einem Pergamentbande hängenden Reitersiegel des Ausstellers (II. Taf. V. 3). - 1. So im Orig., wahrscheinlich statt Rof. - Vergl. no. 71.


71.

1303. Dietrich Ritter von Plötzke bewidmet auf Bitten seines Burgmannen Dietrich Rof das Marienkloster vor Aschersleben mit der Vogtei über zwei Hufen Landes zu Lenz.

Nos Bernardus miles dictus de Plozik omnibus hanc litteram inspecturis seu visuris salutem in Domino. Cum dominus Thydericus dictus Rof, castellanus noster, nobis servicia sua gratanter exhibuerit fideliter atque dudum, nos suorum meritorum non inmemores ipsum ad retributionis premium invitamus. Quapropter causa petitionis iam dicti domini Rof sanctimonialibus cenobii gloriose virginis Marie extra muros Ascharie damus et tenore presencium dimisimus advocaciam duorum mansorum, qui mansi siti sunt in campis ville Lentz, quam advocaciam ab illustri principe1 domino nostro domino Bernardo comite2 de Anehalt tenebamus iure ac tytulo pheodali. In cuius rei testimonium presentem litteram proprii sigilli3 dedimus munimine roboratam. Datum anno gracie mo.ccco.iijo, indictione sexta4.

Aus dem Original im Staatsarchive zu Magdeburg, mit dem an einem Pergamentbande hängenden Siegel des Ausstellers (gelehnter, dreimal queergetheilter Schild mit Helm; Umschrift grösstenteils unleserlich). - 1. Orig: principi. - 2. Orig: comiti. - 3. Orig: proprio sigillo. - 4. Statt: prima oder secunda. - Vergl. no. 70.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 48. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_048.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)