Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


Preterea quia sepedictum abbatem et conventum semper invenimus nobis benivolos et paratos, volumus eorum utilitari et indempnitati, quantum possumus, providere et futuros inpulsus, inpetitiones et strepitus ammovere, confirmamus eisdem presentibus scriptis omnes et singulas vendiciones, donationes, largiciones, concessiones libertatum, iurium, graciarum quarumcunque, quas nostris litteris et sigillis poterunt demonstrare, accedente ad hoc dilecti filii nostri Ottonis filiarumque nostrarum Sophye et Elizabet consensu benivolo et assensu, quia prefati liberi nostri in signum ratihabitionis<sup<4 perpetue et consensus voluntarii nobiscum omnia et singula confirmarunt. Et ut sepedicti abbas et conventus de omnibus premissis maiori et forciori certitudine muniantur, damus eisdem presentem litteram super hoc confectam cum appensione nostri sigilli in robur et argumentum perpetue firmitatis, obligantes eciam nos una cum dilectis liberis nostris prenotatis abbati et conventui memoratis in perpetuum ad iustam warandiam singulariter et universaliter omnium premissorum. Huius rei testes sunt: dominus Johannes abbas in Ballenstede, Bertrammus et Wedegho notarii nostri; Johannes et Albertus de Erekesberghe, Bethemannus de Hoyem, Henricus marschalcus noster, Hermannus de Bornekere, Heinricus Bois5, Alexander dictus Stumpe milites; Heinricus camerarius noster, Arnoldus de Gersleve, Fredericus de Hoiem advocatus noster, et alii quam plures fide digni. Datum Ascharie, anno Domini millesimo ccco, in crastino beate Lucie virginis.

Aus dem Original im Landeshauptarchive zu Wolfenbüttel: Siegel abgeschnitten und verschwunden. - 1. Orig: silicet. - 2. S. no. 769. - 3. Orig: quatuorum. - 4. Orig: rathihabitionis. - 5. So im Orig., während das richtige Bors in no. 839 und anderen Urkk.


890.

1300. December 17. Schloss Kelbra. Graf Friedrich von Beichlingen bekundet, dass Elisabeth, die mit seinem gleichnamigen Sohne verlobte Tochter des Grafen Otto I von Ascharien, die von diesem dem Kloster Michaelstein gemachten Schenkungen bestätigt habe.

Fridericus Dei gratia comes de Bichelinge omnibus Christi fidelibus, ad quos presens scriptum pervenerit, in perpetuum. Tenore presencium recognoscimus publice protestando, quod Elizabet nobis dilecta, domini Ottonis' comitis Ascharie ac illustris principis in Anehalt filia Friderico filio nostro dilecto desponsata, omnes et singulas vendiciones, contractus, donationes, largiciones, concessiones libertatum honorabilibus viris domino abbati et conventui monasterii Lapidis sancti Michahelis a dilecto patre suo Ottone1 illustri principe in Anehalt a retroactis temporibus usque ad presens tempus factas ratas et gratas tenet, etiam si aliqua de predictis eidem de iure competere videbantur, talibus omnibus et singulis renuncciavit publice coram nobis. Nos vero in signum ratihabicionis et consensus voluntarii omnium predictorum predicte Elizabet et nostri ac Friderici filii nostri dilecti presens scriptum abbati et conventui suprascriptis nostro sigillo signatum tradidimus in robur perpetue firmitatis. Huius rei testes sunt: Wedego notarius supradicti principis et comitis de Anehalt; Erenfridus de Walehusen, Ghernodus de Cuphehusen, Conradus de Bannunge milites; Fridericus filius noster dilectus, Henricus de Padeborne servi, et alii quam plures fide digni.

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 619. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_619.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)