Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


675.

1290. Mai 9. Erfurt. Graf Werner von Friedeburg, genannt von Hadmersleben, bekennt, dass die zwischen ihm und dem Kloster Hecklingen schwebende Streitsache, namentlich in Bezug auf Güter zu Drosenitz und Poplitz, in Gegenwart des Königs Rudolf I geschlichtet und ausgeglichen sei.

Wernerus Dei gratia comes de Vredeberg dictus de Hademersleve universis audituris presencia vel visuris salutem in eo, qui est salus omnium et salvator. Noverint universi Christi fideles tam presentis temporis quam futuri, quod omnis discordia, que inter nos et venerabilem et religiosam dominam priorissam et conventum ecclesie sancti Georii in Hekelinge ex quacunque causa vertebatur seu verti sperabatur, de prudentum virorum consilio, accedente consensu partium, coram serenissimo Romanorum rege taliter est sopita. Dicta venerabilis domina priorissa et conventus dicte ecclesie plane et simpliciter renuntiaverunt omni actioni, que ipsis contra nos ex nostra sive patris nostri culpa competere videbatur, nos vero vice versa de molendino et de bonis eorum in Drossewiz, in Popeliz, quorum bonorum advocatia ad nos pertinet, ipsis censum annuum ordinabimus, si ipsi eundem censum per suos nunctios non potuerint extorquere. Si vero homines in dictis bonis residentes a grandine vel fulmine aut alia aeris tempestate notoria aut propter incendium vel propter aliud quidcumque simile periculum dampnum incurrerint, sepius dicti priorissa et conventus cum ipsis1 in simili dampno stabunt et defectum sui census secundum qualitatem et quantitatem dampni seu periculi sustinebunt. Ne igitur super huiusmodi compositione de consensu partium rationabiliter ordinata cuiquam in posterum dubium oriatur, presentem paginam inde confectam conscribi fecimus et eam in testimonium sigillo illustris principis ducisse Saxonie et nostro fecimus communiri. Huius rei testes sunt: nobiles viri comes Otto de Valkensten, dominus Waltherus de Arnesten, milites vero dominus Philippus de Domuz, dominus Wernerus Spegel, dominus Ludolfus Scakke, et alii quam plures providi et honesti. Datum et actum Erfordie, anno Domini mo.coco.lxxxx<sup<o, proxima tertia feria ante ascensionem Domini Jhesu Christi.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: von den beiden an Pergamentbändern angehängt gewesenen Siegeln ist dasjenige der Herzogin (Agnes) von Sachsen verschwunden, dasjenige des Ausstellers dagegen noch wohlerhalten vorhanden mit der Legende: + S. Werneri Di Gracia Comitis Dicti De Hademersleve. - 1. Orig: ipsi.


675a.

1290. Mai 21. Die Grafen Albrecht, Burchard und Ulrich von Lindau stellen den Herren von Bellin für deren von ihnen zu Lehen gehende oder in ihrer Herrschaft gelegene Güter einen Freiheitsbrief aus.<section end=t675a>

Nos Albertus, Burchardus et Olricus Dei gratia domini et comites de Lyndowe cum manifesta recognitione coram omnibus has litteras inspecturis protestamur presentibus evidenter, nos cum dilectis nostris vasallis domino Johanne de Bellin eiusque fratribus

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 477. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_477.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)