de Vrose ex parte una et nobiles viros dominos de Hademersleve Wernerum,
Gardunum et Ottonem fratrueles suos, ex altera anno Domini mo.cco.lxxxovo, Ydus
Septembris. In primis pars utraque renunciavit omni actioni, que sibi contra alteram
ex quacunque causa sive contra alios quoscunque occasione questionum inter ipsos modo
quolibet subortarum competere videbatur. Et abbatissa ac predicte domine omni dampno
renunciaverunt, quod quondam eis dinoscuntur Otto senior et eius filii intulisse. Pro
qua renunciatione ex parte dictarum ecclesiarum facta et pro eo, quod dicta abbatissa
de consensu capituli sui dictis nobilibus ea bona, que bone memorie quondam abbatissa
Gertrudis progenitori ipsorum Ottoni duxerat conferenda, concessit in feodum et cuilibet eorum in solidum ita, quod, si alterutrum ipsorum sine herede ab ipso legitime
descendente subtrahi contigerit ab hac vita, superstes eidem succedere debeat pleno
iure, iidem nobiles quingentas marcas usualis argenti domine abbatisse ad solvendum
debita pro ipsius ecclesie necessitate contracta et centum in usus ecclesie in Gerenrod,
quadraginta in usus ecclesie in Vrose dare promiserunt et, ut promiserant, persolverunt.
Item prefata abbatissa consensu sui capituli accedente proprietatem fundi, in quo cenobium apud Egelen est constructum, cum iure patronatus eiusdem ecclesie eidem cenobio contulit. Et aliam ecclesiam ville dicte Zistede loco illius ad proprietatem ecclesie Gerenrod recepit ab ipsis nobilibus in restaurum. Jus patronatus ecclesie in opido
Egelen nobiles dicti tenebunt de manu abbatisse in feodo sicut alia bona, in cuius restaurarum proprietatem cum iure patronatus ecclesie in Strobeke Gerenrodensi ecclesie
donaverunt. Insuper quecunque bona predictarum ecclesiarum Gerenrod et Vrose in
agris, pascuis, pratis et silvis nobiles prenotati nomine feodi sive alio quovis alienationis
genere distraxerunt, ad ius et proprietatem earundem revocabunt et restituent pristinis
earum usibus profutura. Que vero non per eos sed per progenitorem eorum alienata
noscuntur, de illis nullam prorsus warandiam facient detentoribus nec erunt inpedimento,
quominus eidem ecclesie ipsa repetere valeant, sed ad ea mediante iusticia repetenda
prestabunt consilium et favorem. Preterea nobiles sepedicti iure advocatie, quod in
bonis nominatarum ecclesiarum optinere videntur, adeo moderate debent uti, quod
eedem ecclesie exinde in percipiendis redditibus suis et proventibus ac omni iure suo
nullum sentiant detrimentum, nisi occasione alicuius guerre censuales contingeret molestari in tantum, quod omnino manifestum esset, ad solvendum censum eos esse penitus
inpotentes. Ceterum in omnibus bonis suis instituendi, destituendi officiales et villicos
suos et ordinandi de eis, quicquid abbatisse et capitulis predictarum ecclesiarum visum
fuerit expedire, dummodo propria castra habentes et tales, per quos dicti nobiles graventur, loco officialium sive villicorum non instituant, habebunt liberam facultatem, verumtamen iam dicti nobiles tenebuntur adiuvare et promovere iuxta posse, ut ecclesiis
census debiter<sup<1 persolvatur, si ipsi censuales forte difficultatem pretenderent, cum fuerint
requisiti. Laborabunt etiam bona fide, ut, si que bona predictarum ecclesiarum hactenus inculta fuerunt, ad culturam debitam redigantur. Ipsi quoque nobiles pro institutione alicuius officialis aut villici admittenda de cetero munus aliquod nec recipient nec
requirent. In hac compositione presentes fuerunt principes de Anehalt Otto et Heinricus frater suus, nobiles Heinricus de Blankenburch, Otto de Valkesten, milites Albertus de Cocstede, Conemunt de Monte, Tilo de Wederstede, Bruno de Hertbike, Ludolfus dictus Grelle, Wernerus dictus Spegel, Heinricus de Boch, Hermannus de Ottersleve,
Johannes de Stekelenberch, Feseke de Hademersleve, et alii quam plures. In huius
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 420. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_420.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
