Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


in Rodewelle ad1 comparandum necessaria, que ibidem ad diurnum requiruntur officium, dedimus mansum situm in campo Wederstede2 libere ac perpetuo possidendum3. --

Datum anno Domini mo.cco.lxxxiiijo, in vigilia Palmarum.

Gedr. in diesem Bruchstück: Pfeffinger Vitriar. illustr. II 525 und darnach Lenz Becmann. enucl. 238. - 1. Dr: ac. - 2. Dr: Wedstede. - 3. Dr: percipiendum.


570.

1284. Mai 25. Orvieto. Erzbischof Petrus von Arborea stellt mit mehreren anderen Bischöfen für das Nicolaistift zu Aken einen Ablassbrief aus.

Universis sancte matris ecclesie filiis, ad quos littere pervenerint presentes1. Quoniam, ut ait apostolus, omnes quidem stabimus ante tribunal Christi recepturi, prout in corpore gessimus, sive bonum sive malum, oportet nos diem messionis extreme misericordie operibus prevenire ac eternorum intuitu seminare in terris, quod cum multiplicato fructu recolligere valeamus in celis, firmam spem fiduciamque tenentes, quoniam qui parce seminat, parce et metet, et qui seminat in benedictionibus, de benedictionibus metet et vitam eternam2. Cupientes igitur, ut ecclesia beati Nicolai episcopi in Aken, Magdeburgensis dyocesis, congruis honoribus frequentetur et a cunctis Christi fidelibus iugiter veneretur, omnibus vere penitentibus et confessis, qui ad ipsam ecclesiam in festis subscriptis, videlicet nativitatis Domini, resurrectionis, ascensionis et Pentecostes, in singulis festivitatibus beate Marie virginis, in festo beati Nicolai episcopi, in3 cuius honore prefata ecclesia est consecrata, et in dedicatione ipsius necnon et in octavis sollempnitatum predictarum causa devotionis accesserint vel manum porrexerint adiutricem aut in extremis laborantes ad fabricam ecclesie memorate quicquam suarum legaverint facultatum, nos de Dei omnipotentis misericordia et ea, quam nobis inclusit, gracia necnon et beatorum Petri et Pauli, apostolorum eius, auctoritate confisi singuli singulas quadraginta dierum indulgentias de iniuncta sibi penitenta, dummodo predicti loci dyocesanus hanc nostram indulgenciam ratam habere voluerit, misericorditer relaxamus. In cuius rei testimonium presentem cedulam sigillorum nostrorum munimine duximus roborandam.

Datum apud Urbem Veterem, anno Domini millesimo ducentesimo octuagesimo quarto, octavo Kalendas Junii.

Aus dem Original im Staatsarchive zu Magdeburg: von den an rothen, theilweise gelben Seidenfäden angehängt gewesenen Siegeln sind nur noch fünf vorhanden. - 1. Für die Namen der Aussteller ist hier ein leerer Platz gelassen; nach den Siegeln sind es: Petrus Erzbischof von Arborea, die Bischöfe Bernhard von Umana, Guido von Pavia, Gevehard von Brandenburg und zwei, deren Siegel nicht mehr erkennbar sind. - 2. 2 Corinth. 5. 10 und 9. 6. - 3. Fehlt im Orig.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 406. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_406.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)