Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


523.

1281. Juni 3. Nienburg. Abt Hermann von Nienburg und das dortige Capitel ertheilen dem Mönch Heidenrich Vollmacht zur Uebergabe der in no. 522 erwähnten zwei Hufen und vier Hofstätten zu Beiendorf an das S. Nicolaistift zu Magdeburg.

Hermannus Dei gratia abbas, Theodericus prior totumque capitulum monasterii in Nyenburch omnibus presentes litteras inspecturis notum esse volumus, quod nos de consensu et voluntate unanimi totius capituli Heydenrico fratri nostro potestatem damus auctoritate presentium donandi et tradendi vice nostra duos mansos in villa Beyendorp, quos Johannes Cobbo et frater suus in domini abbatis nostri manibus resignaverunt cum iiijor areis ibi sitis, in proprietatem ecclesie sancti Nycolai Magdeburgensi cum omni usufructu, utilitate et iure et quod nichillominus dictam ecclesiam et canonicos in possessionem liberam et vacuam predictorum bonorum inducat, et hoc presentibus protestamur. Datum Nyenborch, iijo Nonas Junii, anno Domini mo.cco.lxxxjo.

Aus dem Copialbuche dea S. Nicolaistiftes (no. LVIII) im Staatsarchive zu Magdeburg.


524.

1281. Juni 4. Graf Siegfried I von Anhalt schenkt in Gemeinschaft mit seinen Söhnen Albrecht, Heinrich und Siegfried dem Collegiatstifte S. Marien zu Coswig die Vogtei über die Kirchenäcker zu Paschleben und zwei Curien auf dem Kirchhofe daselbst.

Nos Dei gratia Sifridus et Albertus iunior et alii fratres eius Heinricus1 et Sifridus1 comites de Anahalt universis Christi fidelibus presentem paginam intuentibus salutem in virginis filio glorioso. Beneficia eciam piis locis, utpote ecclesiis, exhibita, nisi in publicam deducantur nocionem, contra dantis conscienciam sepius iniquorum posthabitationibus depravantur. Eapropter sciant presentes et posteri universi, quod de unanimi et libera voluntate ob veneracionem Dei et beate virginis, matris eius, nec non salutem animarum nostrarum, ut etiam, si qua dampna seu lesiones intulerimus ecclesie beate Marie in Cozwic per nos seu etiam per homines nostros, ipsa eadem virgo nobis indulgeat et ignoscat, eidem ecclesie seu canonicis ibidem pro tempore Deo famulantibus donamus advocatiam mansorum ecclesie de Pazleve cum omni iure, quod inde hucusque habuimus, liberam ac iure perpetuo possidendam. Et preterea bona alia a dictis canonicis habita, que ad iorisditionem nostram non pertinent sive advocatiam hactenus, ab omni exactione et peticionibus seu etiam perturbationibus, quas advocati facere consueverunt, dimittimus absoluta, volentes et promittentes, quod nullam de cetero ex parte nostri lesionem sentire debeant seu gravamen et, si qua bona postmodum dicti canonici conquisierint, eadem frui volumus libertate. Duas etiam areas seu curias in cimiterio ibidem sitas damus ecclesie supradicte, quas a vigiliis et aliis absolvimus, quibus relique curie vulgares civium sunt astricte. Ut igitur hec donatio a nobis facta firmitatis perpetue

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 376. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_376.jpg&oldid=- (Version vom 19.12.2020)