1271. In der Kirche zu Ostrau. Gerhard und Hermann von Wederde vergleichen sich mit dem Kloster des h. Petrus auf dem Lauterberge bezüglich des dortigen Gerichtes.
Nos Gerhardus et Hermannus fratres de Wederde omnibus hoc scriptum intuentibus cum Deo regnare perpetuo. Cum gesta, que translata sunt in publica monumenta, perpetuam obtineant firmitatem et eo fidelius et purius calumpnandi materiam exterminent, quo plenius et perspicacius in compositionibus sive conventionibus seu quibuscumque aliis contractibus gestorum continent veritatem, non immerito conpositionem inter dominum prepositum et conventum Montis Sereni et nos habitam super iudicio, quod pater noster, dum viveret, et nos postmodum in vigilia et die beati Petri ad vincula extra muros in Monte Sereno nobis addiximus, in autentica scripta duximus redigendam. Arbitri siquidem a domino preposito et a nobis electi concorditer statuerunt, quod dominus prepositus pro bono pacis dedit decem marcas nobis et solvit, ut per hanc pecuniam hac1 vice datam et solutam, nec dandam amplius nec solvendam, diutinum litigium super iudicio habitum sopiatur. Nos vero secundum arbitrii formam pure ac simpliciter renunctiamus omni iuri et iudicio, super quo fuit contentio, sive iure sive iniuria ad nos devenerit, ut nec nos nec heredes nostri nec nunctius noster in predictis diebus seu tillo alio tempore in posterum aliquod ius vel iudicium in Monte seu officinis, pistrino videlicet, hospitali, pomerio, in orto caulium, allodio vel in locis interiacentibus vendicare presumat, potestate penes dominum prepositum remanente, quem pro arcendis violentiis statuere velit et eligere defensorem. Nam effusio sanguinis vel cuiuscunque alterius lesionis in Monte seu in locis peracte predictis ad prepositum spectat correctio et emenda, si lesus coram preposito maluerit suum ius prosequi quam in iudicio seculari. Item si quisquam super debitis vel pretio adversus cellerarium seu aliquem dominorum vel fratrum querimoniam intentabit, iudex, qui pro tempore fuerit, sive loco iudicis residens ad dominum prepositum conquerentem transmittat, ut coram eo suam iustitiam persequatur, sin autem ad nos reverteret, ut tunc secundum quod sententia dictaverit, absque libertatis ecclesiastice preiudicio procedamus, nec tunc preco eum, contra quem intentatur querimonia, proclamabit, sicut quandoque factum est in placito, licet minus iuste, cum ex hoc offenderetur et lederetur privilegium ecclesiastice libertatis. Quod hec fecimus et super hiis consensimus, nostri protestamur appensione sigilli. Ego Heremannus, cum usum sigilli non habeam, sigilli fratris mei sum contentus. Huius rei testes sunt: prepositus de Brenen Henricus de Grobec, Thidericus de Wederde plebanus, Johannes, Fridericus, Ulricus, Conradus de Ostrowe fratres, Fridericus de Tiberne, Hermannus Ridere, Everhardus et Conradus de Gozzeve. Igitur nos prepositus et conventus Montis Sereni ad vere et stabilis amicitie firmamentum pro dilectione domini Gerhardi citra formam arbitrii ultro nos obligamus ad hoc, quod anniversarium patris et matris sue necnon suum et uxoris sue sicut unius dominorum de conventu, cum nature debitum persolverint, deinceps solenniter peragemus. Nos Thidericus Dei gratia marchio dictus de Landesbergk conpositionem inter dominum prepositum et conventum Montis Sereni et dominum Gerhardum de Wederde factam
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 287. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_287.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
