Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


307.

1265. Vergleich zwischen dem Stiftscapitel von Frose und dessen Zinsleuten über die Verwandlung des von letzteren zu entrichtenden Viehzinses in eine Geldabgabe.

In nomine Domini nostri Jhesu Christi amen. Quod ea, que debent perpetuo observari, scripture testimonio roborentur, hoc exigit infirmitas istius temporis hominum et varietas voluntatum. Anno igitur nativitatis eiusdem millesimo ducentesimo sexagesimo quinto, in presentia nostri, Gertrudis abbatisse in Gerenrode ecclesie secularis, Mechtildis decane, Mechtildis subpreposite ac totius capituli in Vrose ecclesie secularis ad ecclesiam Gerenrode pertinentis, dominorum Heinrici et Thiderici advocatorum ecclesie prefate, inter capitulum idem et canonicos ipsius ecclesie ex parte una et homines ecclesie, qui de bonis, que ab ecclesia tenebant, singulis annis certis temporibus porcos persolvebant, ex altera taliter exstitit ordinatum, quatenus dicti homines et successores eorum pro quolibet porco fertonem et dimidium singulis annis dabunt eodem tempore, quo ante ordinationem huiusmodi porcos persolvere consueverunt. Presentes fuerunt: canonici ecclesie Hermannus, Albertus, Ludegerus, Fridericus sacerdotes, Albertus dyaconus, Heinricus subdyaconus; laici Alexander miles de Dottenstede, Erenfridus ministerialis, Conradus pincerna, Olricus marscalcus. In cuius rei testimonium et munimen presentem litteram sigillo nostro et capituli in Vrose, sigillis etiam advocatorum duximus roborandam. *Insuper ob memoriam honorabilis viri patris eorum, qualemcumque famulum nostro preponimus officio sive licentie1 advocati, sine questu alicuius pecunie libere debeant nostrarum prebendarum regimen adipisci et, quitquit nostris prebendis et negotiis ecclesie prodesse poterint, spoponderunt.*

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: von den vier angehängt gewesenen Siegeln ist nur dasjenige des Vogtes Heinrich (Umschrift: *S' HENRICI . DE . GATERSLEVE) noch vorhanden. Der von Sternchen eingeschlossene Satz ist von einer etwas späteren Hand am Schlusse hinzugefügt worden. - 1. Orig: licentia.


308.

1265. Graf Burchard von Mansfeld vereignet mit Bewilligung seines Bruders Burchard dem Kloster Mehringen eine von Dietrich von Altendorf bisher zu Lehen getragene, von diesem aber auf dem Landding zu Bösenburg resignierte Hufe Landes zu Rumpin.

Universis Christi fidelibus scriptum hoc inspecturis Burchardus Dei gratia comes de Mansvelt salutem. Notum fore cupimus tam presentibus quam futuris, quod nos proprietatem unius mansi siti in Rompene, quem Theodericus miles de Adendorph a nobis in feodo habebat, pro remedio anime nostre cum consensu fratris nostri Burchardi atque omnium heredum nostrorum contulimus ecclesie et conventui sanctimonialium in Meringen dictumque mansum cum proprietate nos et predictus miles in placito provinciali,

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 225. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_225.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)