que dimissa sunt nobis trans Mildam, Stasforde sex mansos, qui solvunt sex talenta
quinque solidis minus, et unum et dimidium chorum tritici, in Eldegowe duodecim mansos, qui solvunt septem talenta sex solidis minus, in Polne unum mansum de antiquis
bonis, cuius medietatem habet Liuderus, et aream attinentem et aliam medietatem Tidericus Albus sine area, qui mansus solvit duos choros, unum tritici et unum siliginis,
Wlkenizt quatuor mansos solventes octo choros, quatuor tritici et quatuor siliginis, Werenz duos mansos, qui solvunt quatuor choros, duos tritici et duos siliginis. Isti ultimi
sex mansi attinebant custodie et de consensu custodis et tocius capituli nostri dati et
assignati sunt preposito et suo capitulo, pro quorum restauro dati et assignati sunt
custodi a me abbate sex mansi et plus in allodio Stasforde. Omnes predictos mansos
cum hominibus et cum omni iure suo damus preposito et capitulo memoratis. Item damus curiam Godescalci, que divisa est in tres curias, ad quarum ampliationem addidi
ego abbas viginti tres pedes de allodio meo, item scolas et ius scolarum, item spatium
illud iuxta murum cimiterii versus aquam damus et assignamus preposito et canonicis,
ut edificia sua ponant in ipso, ita tamen, quod per ipsa edificia non impediatur via ad
molendinum. Item promisimus, ut, si processu temporis prefatus prepositus et capitulum suum duas curias quascumque infra urbem habere potuerint quocumque titulo, ego
abbas et successor meus proprietatem illarum curiarum dabimus eis. Consensimus etiam
et concessimus, ut in theloneo dando ad pontem idem ius habeant homines prepositi et
canonicorum, quod habent homines abbatis et conventus nostri2. Promisimus etiam, ut,
si predictas curias prepositus et canonici potuerint pro aliis3 permutare, ego abbas vel
successor meus proprietatem illarum curiarum, que fuerint permutate, dabimus eis. Insuper ut maior inter nos gratia familiaritatis et caritatis firmetur et crescat, ego abbas
cum conventu meo et ego prepositus cum capitulo meo consensimus et compromisimus
in communi vicissim, ut sancti Wiperti canonici processionaliter in novem sollempnitatibus pocioribus anni veniant ad missam ad maiorem ecclesiam et post ad refectorium
ipso die vadant. Preterea si quando mortuus fuerit frater maioris ecclesie, ad exequias
eius intererint et tunc canonici misse defunctorum. Quod si unus ex canonicis obierit,
diem obitus sui fratres maioris ecclesie in vigiliis et missa celebrabunt tamquam unius
de fratribus suis. Sub pena predicta nolumus comprehendi illum articulum de expeditione meatus aque ad molendinum prepositi, nec illum de veniendo ad sollempnitates
predictas, nec illum articulum de danda proprietate duarum curiarum vel trium, si contigerit permutari. Servabuntur tamen hec et omnia supradicta bona fide a nobis. Ut
autem omnia supradicta fideliter et irrefragabiliter observentur, scriptum presens sigillorum nostrorum et aliorum sigillorum impressione fecimus roborari. Testes huius rei
sunt: Ego Ysaac abbas, Cono prior, Richardus prepositus de Hagenrod, Michael prior
in Asmersleve, Johannes prior in Catowe, Gerhardus hospitalarius, Heithenricus camerarius, Conradus cellerarius et cuncti fratres nostri, ego Thegenardus prepositus, Raulus, magister Arnoldus, Arnoldus, Conradus canonici sancti Wiperti, Wernerus prepositus de Hunoldesborch, Johannes prepositus sancte Marie in Magdeburg, Johannes prepositus de Kolbeke, Siffridus, Burchardus canonici maioris ecclesie in Magdeburg, magister Arnoldus, magister Reinardus canonici sancti Sebastiani in Magdeburg, magister
Otto canonicus sancti Nicolai in Magdeburg; Bedericus comes de Mulinge, Arnoldus de
Stasforde, Alexander pincerna, Harduwicus de Clepzk milites, Hinricus de Clepzk, et
multi alii.
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 96. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_096.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
