in Ammendorp tres mansos, in Hergecstede et in Westerhusen sedecim mansos, in
Reinesdorp decem et Septem mansos et dimidium cum foro et viginti curtes pertinentes
ad forum cum ecclesia, in Wallensdorp quatuor mansos, in Molendorp sex mansos, in
Cumelec decem mansos, in Niendorp sex mansos, in Asmersleve viginti duos mansos
cum ecclesia, in Stortewist octo mansos, in Stroniz viginti duos mansos, in Drosege tredecim mansos, in Kokstede duos mansos, in Padelc duos mansos, in Sinsleve duos mansos,
in Wederstede dimidium mansum, in Winninge duos mansos, in Wicsederode novem
mansos, in Hachemersleve decem et octo mansos, in Gatersleve tres mansos, in Welpesleve tres mansos, in Wedestorp unum mansum, in Daldorp sex mansos, in Reinstede
unum mansum, in Wippere unum mansum, in Alvensleve duos mansos, in Rodolvesburc
duos mansos, in Sulten duos mansos, in Rotmersleve viginti mansos, in Menstede duos
mansos, in Scholene unum mansum, in Burgewic duos mansos, in Levethe duos mansos,
in Liere unum mansum, in Thiderzingerod unum mansum, in Wendelmersburc duos
mansos, in Mandorp unum mansum, in Cephen duos mansos, in Alberod unum mansum,
in Redere decem et septem mansos et totidem areas, duodecim areas cum annuo redditu sex solidorum et unum pomerium cum tribus nemoribus. Sane novalium vestrorum, que propriis manibus vel sumptibus colitis, tam de terris cultis quam incultis sive
de vestrorum animalium nutrimentis vel de ortis, virgultis et piscationibus vestris nullus
a vobis decimas exigere vel extorquere presumat. Ad hec novas et indebitas exactiones ab archiepiscopis, episcopis et aliis ecclesiarum prelatis in eadem ecclesia fieri prohibemus: predictorum autem predecessorum nostrorum vestigiis inherentes prohibemus
omnem cuiuslibet ecclesie sacerdotem preter apostolicam sedem habere aliquam in vestro
monasterio ditionem. Preterea beatorum apostolorum Petri et Pauli auctoritate iubemus, ut nullus rex, dux, marchio, comes vel alia secularis persona licentiam habeat ipsum
monasterium aliquibus hominibus in beneficium dare, ut profecto iuxta id, quod subiectum apostolice sedi privilegii firmitate consistit, inconcusse ditatum permaneat et locis
ac rebus tam bus, quas moderno tempore habet vel possidet quasque futuris temporibus in iure ipsius monasterii divina pietas voluerit adaugere ex donis, oblationibus decimisque fidelium, absque ullius persone contradictione firmitate perpetua perfruatur.
Obeunte vero te, nunc eiusdem loci abbatissa, vel earum aliqua, que tibi successerit,
nulla ibi qualibet subreptionis astutia vel violentia preponatur, nisi quam sorores communi consensu vel earum pars consilii sanioris secundum Dei timorem et canonicas
sanctiones provideat eligendam. Libertates quoque et immunitates antiquas et rationabiles consuetudines monasterio vestro concessas et hactenus observatas ratas habemus
et eas perpetuis temporibus illibatas permanere sancimus. Ad hec auctoritate apostolica prohibemus, ut nullus publicus iudex vel quilibet ex iudiciaria potestate in loca
prefati monasterii ad causas audiendas ingredi audeat vel freda seu tributa et coniectus
aliquos exigendos aut mansiones vel paratas faciendas, fideiussores tollendos, homines
ipsius ecclesie constringendos, theloneum vel parafredos ab ipsius hominibus requirendos, eosdem homines suos, li tos vel liberos, ad mallum convocandi vel exercendi aliquam potestatem nisi advocatus, quem abbatissa eiusdem loci communi consensu sororum suarum ad hoc duxerit eligendum. Ad indicium autem percepte huius a sede apostolica libertatis duas marcas et dimidiam puri argenti nobis nostrisque successoribus
annis singulis persolvetis. Decernimus ergo, ut nulli omnino hominum liceat prefatum
monasterium temere perturbare aut eius possessiones auferre vel ablatas retinere, minuere
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 71. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_071.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
