1174. Der Halberstädter Dompropst Reinhard trifft Bestimmungen über den zur Villication Hechlingen gehörenden Zehnten in Amersleben, sowie über einige zur Propstei St. Bonifacii zu Halberstadt gehörende Güter und Dienste zu Twelken und Stassfurt.
In nomine sancte et individue trinitatis. Noverit omnium tarn presentis quamfuturi temporis Christi fidelium Caritas, quod ego Reynardus Dei gracia maioris ecclesie in Halberstat et cenobii sancti Bonifacü prepositus, legitime ac canonice adepta eiusdem ecclesie prepositura, racionabilem, inmo divinam institucionem, quam felicis memorie ve-nerabilis Branthogus episcopus eandem ecclesiam primitus fundavit et eam sufficientibus redditibus dotavit ac eosdem reditus ad prebendam fratrum ibidem Deo militancium prudenter dispositos ordinavit, decimam in Amersleve,. que villicacioni in Gedingen atti-nere dinoscitur, usui meo assumens, pro illa quibusdam reditibus meo iuri attinen-tibus relictis, usus quodam consilio ad tempus inmutaveram. Videns autem propter defectum prebendarum suarum fratres hoc sustinere non posse et future utilitati eorum paterne providere ac ipsorum devocionem sincere michi cupiens conciliare, huius com-modi utilitatem pacis et quietis intuitu preponens predictam decimam in Amersleve prime institucioni reddendo plenarie remisi. Communicato quoque consilio et bone volun-tatis assensu maioris capituli, ob spem eterne remuneracionis ac pro dilectione fratrum omnes villicaciones ecclesie cum universali utilitate in villis, in areis, in molendinis, in agris, in pratis, in silvis, in litonissis, cum omni iure ipsorum quod vocatur bumede et bulene et herscolde, cum officiatis claustri et omnia exceptis reditibus, quos fundator eiusdem ecclesie a prebendis fratrum in prima ordinacione segregatim usibus preposito-nun designavit, providencie et disposicioni fratrum et ipsorum successorum immutabiliter in perpetuum contradidi. De predicta quoque decima sex maldrata tritici et totidem ordei ad villicacionem in Zwilike pertinere contestor. Res litonum, que post mortem ipsorum ad usus ecclesie spectare debent, si tantum uno talento appense fuerint, fratres adsup-plementum prebendarum eas accipiant, si vero amplioris precii fuerint. dimidia pars fra-tribus, altera pars preposito remaneat Si quisquam ex litonibus fugiendo ab ecclesie dominio se abstraxerit et in aliquo loco sua deceptus contumacia ex peticione fratrum vel eis ignoranübus a preposito vivus aut mortuus repertus fuerit, quicquid de rebus ipsius prepositus exquirere poterit, dimidia pars preposito remaneat, altera pars ad usus fratrum transeat. Mansi et alia que vacaveriut, que discreta dispensacione locanda sint, ad potestatem fratrum respiciant, cui vel quomodo aut quare ea locare velint In rebus ecclesie exigendis, ubi dispensator fratrum aut ceteri fratres minus sufficiant, prepositus per omnia paratum se pro debito officii sui exhibeat. Mansi, qui in hoc territorio siti sunt, quos necessitas huius ville vurewerc ad culturam non exposcit, inter fratres dividantur. Semina quoque aut frumentum agrorum, quos fratres possident, ad salam ipsorum post mortem eorum semper pertinere censeo, ut ea cum omnibus suis rebus libere ac sine omni condicione ecclesie vel pauperibus aut amicis suis tradant Si defunctis fra-tribus aut ulla occasione sine inpetrata licencia abeuntibus aliqua prebenda vacaverit, dum alius frater substituatur, dimidia pars prebende preposito deserviat, altera pars in usus fratrum transeat. Hec sicut memorata sunt specialiter, utilitati fratrum et eorum liberrime ordinacioni deputanda censeo, nichil michi in hiis vel posteris meis prepositis
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Erster Theil. Dritte Abtheilung., Dessau 1873, Seite 405. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_1-3_405.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
