|
Wilhelm Stieda (Hrsg.): Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen |
|
|
hebben unde es my leyt genouech, dat et geschen es, men ik kan et nicht gebeteren unde ic wel jue nue in kort rekenscap scryven, ofte Got wel. Myn dink es nue gelegen, dat ic nicht vake to huos kan sin. Anders nicht op desse tyt, den Got sy myt juo. Gescreven op unser leven vrowen dach.
Item so doet wol unde segget jue broder Siverde, es he dar, war ik eme dat kopper senden sol, wante ic en kan et hir na provite nicht vorkopen alzo ic eme er gescreven hebbe.
279. Jacob Schoteler in Brügge an Hildebrand Veckinchusen. – 1421 Juli 7.
- Rev. St.-A. Orig. Pap. Adr.: Eenen herbaren ende bescheyden Hildebrant Vickinchuse detur littera. In dorso von des Empfängers Hand: 1421, 15 in jullejus.
Groetenesse vorscreven lieve ende gheminde ghevadere. Hildebrant Vickinchuse weid, dat ic mi ghebiede te hut wort, so weid, dat ic in zwaren drucke zi om huwent wille als van den 9 ℔ 10 sl. groten, die de man soude hebben, daer ghi of ghevanghen waert ende ic daer voren verandworde ende also ghi wel weid, dat de dach gheviel nu te sinte Jans daghe ende also, varync als de dach ghevallen was, so cam de man tousent binnen den huse ende vraechde naer ons beeden ende doe men seyde, dat wi niet thuus en waren, so seyde bi dat hi jou of mi wel vinden soude, als wi aldermynds derompevisden al soud hen costen 1 ℔ groten; doe so vraechde myn wyf trauwent vriend ghine sond Jacob niet willen doen want hine es jou niet sculdich, doe so verandwordi dat sal hi wel gheware werden, up dat icken up strate vinde ende seide noch, wat noden was hen borghete blive hadde hi gheen borghe ghebleven vor de man, ic hadde wel myn ghelt ghecreghen. Aldus lieve ghevadere bin icker qualiken an dat ic om huwer scult wille moet bliven van vor den hoghen, want ic hebts ghenouch an mi selven te doene, dat mi leet es al war ic niet becommert met Helniemens sticken, want seker ghevadere, ghi mecht wel segghen, dat ghi eenen goeden wert an mi hebt ende redene syn dese, ic hadde hu binnen handen, dat ic hu wel hadde moghen scoufieren hadd ic ghewilt, dat ic al liet om beters willen ende om de minne van hu ende van alle mine gasten, dat niement en mochte segghen, dat ic de eerste hadde ghesyn, die sine gasten soude willen bringhen in scanden of in lidene, also men menighen vynt, diet wel ghedaen soud hebben, maer noch waer mi leed hadd ic ghedaen ende de vrienschepe, die ic hu hier in ghedaen hebbe, die loond di mi qualiken al sot blyct, want ghi behoofdet mi seker ende bi ghevaderscip, dat ghi mi wel quiten soud vor den dach, twelke dat ghi mi niet ghehouden en hebt ende ic moeter omme in huus bliven of achter den hooghen alsoot blyct ende de gasten ooc wel weten. So lieve ghevadere, ramet hier in dat beste ende quyt mi als van desen ende doet derin also ic te vullen in hu betrauwe in wister wat meer toe scriven of segghen want metten cortsten gi weid wel, wat ic meene.
Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen. Leipzig: S. Hirzel, 1921, Seite 67. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Briefwechsel_Hildebrand_Veckinchusen_302.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
