Seite:Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen 119.jpg

Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.
Wilhelm Stieda (Hrsg.): Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen

besten innen werken zole med toscryven an dese vruonde, dat et in vruntschope werde berycht; des wetez, leve swaeger, dat ik meynde desse zeke weren deer lang berychtez na utwysinge der lofte und verenynge, dar wy uns mede scheden, do er twe jaer, do her Hartwych, Evert Snoy und ik med jue daraf spreken. Nu vornemen wol beyde in juwen breve und van den vrunden hir zo, wes gy dans doe loveden, des en hebbe gy nycht geholden, zo worumme dat God gelaeten hebben, dar scryve gy my eyn del zaeke aef und de zaeke en duoncken my upe gene reden staen. Item zo duchte my noch wol gued und raedez vor dat beste, dat gy demzelven zinne volgen alzoe wy et med jue doe utreden und alzo gy uns loveden toe doen, dat was aeldus zoe woe vele, dat gy mer wen 100 ℔ gr. van deser vrunde wegen in handen heden, dat zolde gy doe Evert Snoyen geantwort heben, zo hede gy 100 ℔ gr. beholden upe de zaeke, dat gy uppe desse vruonde manen zin. Item zo lovede gy uns zo welke puonte und zaeke, dat gy van en manen und eschen weren, dat zole gy hir an juwe vrunde scryven, dat zolden zee ere vrunde by schicken; zo wes de vruonde underlang ene kennen konnen, de zolden des an beyden zyden mechtich zin inne to entscheden in redelycheyt und in vruontschopen; aldus zo steyd uns dren dese zaeke to vordenken und est zaeke swaeger, dat gy jue deser zaeke noch weygeren to doen, zo myne ik, dat jue gen maen zael recht geven. Item zo raede ik ju, leve swaeger, upe aelle leve und vruntschop, dat gy desem zelven zinne nach voelgen wyllen, zo wes gy van dessen vrunden eschen und manen zin, dat scryvet juwen vrunden te den ges[1] beloven, zo wes daen in myner macht is, dar wyl ik gerne meden besten to helpen dat in vruontschopen hengelecht werde. Und alze ik verneme swaeger, of des nycht en schid, zo bezorg ik my, dat daer in tokomen tyden eyn erger aefschen mach und gy we werken[1] dar vele vrunde mede. Item zo wetez leve swager und moder Margrete, dat ik my des vor gezaed hebbe, dat ik my nycht en meyne my weder to voranderen sunder ik hope my dat to tezaeten, dat ik, of God wyl, myn leven hir by deser hylgen kerken und by desen vrunden meyne to enden, gaens my God. Item were myn wylle wol und unzer vrunde, of et juwer beyder zin geve[1] und gaedynge were, dat gy juwen wyllen solden herwert keren her to komen to wonen, wente hir is gut vrezezam wonen, des duchte my wol nuttest zin umme juwer kynder wylle. Hirmede zo behelde ju God beyde gesund und juwe kynder und gebedez to my alzo to juwen vrund. Gescreven to Ryghe upe sunte Markus dach und ok zo hebbe ik jue hir beveren des loeves[1] gelyk to Pruzen to gesand, of zee jue geworden zin.

By my Hans Holste[2].


101. Hartwig Steinhus und Evert Znoe aus Riga an Hildebrand Vechinhusen in Brügge. – 1415 April 30.

Rev. St.-A. Orig. Pap. Adr.: An Huldebrant Vockinchus tho Bruge detur. Von H. V. Hand 1415, 16 in junejus.


  1. a b c d Unleserlich.
  2. Der ganze Brief schwer leserlich.
Empfohlene Zitierweise:
: Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen. Leipzig: S. Hirzel, 1921, Seite 48. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Briefwechsel_Hildebrand_Veckinchusen_119.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)