Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


693.

(Um 1290.) Rudolf und Johann von Winningen lassen dem Grafen Albrecht I von Anhalt zwei Hufen Landes zu Schadeleben auf.

Illustri domino suo Alberto comiti de Anehalt Rodolfus miles et Johannes, patruus eiusdem, dicti de Winninge servitium benivolum et paratum. Nobilitati vestre duos mansos sitos in Scadenleve cum areis eorundem et quolibet iure, quod in ipsis habuimus, quos pheodaliter de manu vestra tenuimus, resignamus et resignandos libere mittimus in hiis scriptis, obligantes nos, quod ipsos manu resignabimus, cum nos continget coram vestra presentia comparare. Ego Johannes1 supra scriptus proprio carens in presenti sygillo sigyllo supradicti patrui mei utor.

Aus dem Original im Landeshauptarchive zu Wolfenbüttel: das Siegel hat angehangen, ist indess abgefallen, aber noch vorhanden. - 1. Orig. nur: Jo.


694.

1291. Februar 28. Erfurt. Der Erzbischof Gerhard II von Mainz beauftragt den Scholasticus Heinrich von S. Marien, den Grafen Otto I von Anhalt wegen des der Marienkirche zu Halberstadt zugefügten Schadens mit der Erneuerung der Excommunication zu bedrohen.

Gerhardus Dei gratia sancte Maguntine sedis archiepiscopus, sacri imperii per Germaniam archicancellarius, dilecto in Christo Heinrico1 scolastico ecclesie sancte Marie Erfordensis salutem in Domino. Significaverunt nobis dilecti in Christo …1 decanus et capitulum ecclesie sancte Marie Halberstadensis, quod illustris princeps dominus Otto comes de Anehalt per ablacionem decimarum quarundam et rerum suarum aliarum temerariam necnon exacciones indebitas hominum ipsorum ecclesie eosdem multipliciter aggravavit, propter quod venerabilis frater dominus Volradus Halberstadensis episcopus, cum hec essent adeo notoria et aperta, quod nulla possent tergiversatione celari, in eundem comitem, quia conpetenter amonitus ablata restituere et satisfacere de dampnis datis et iniuriis irrogatis satisfacere non curavit ecclesie prelibate, cum nichil rationabile proponeret, quare id facere non deberet, excommunicationis sententiam exigente iusticia promulgavit quam idem episcopus in prefatorum decani et capituli preiudicium citra satisfaccionem debitam postmodum relaxavit ad nos ipsum negocium per suas patentes litteras remittendo. Ideoque discretioni tue committimus et mandamus, quatenus dictum comitem per te vel per alium seu alios monere procures, ut infra terminum conpetentem, quem ei duxeris statuendum, ablata restituat ipsi ecclesie et satisfaciat de dampnis datis et iniuriis irrogatis, alioquin ipsum auctoritate nostra in pristinam excommunicationis sententiam reducere non ommittas, ad aggravacionem nichilominus ipsius sententie processurus, iuxta quod protervitas promeruerit comitis antedicti, contradictores et rebelles per censuram ecclesiasticam compescendo. Datum Erfordie, ij Kal. Marcii, anno Domini millesimo cco nonagesimo primo.

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 490. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_490.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)