Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


in persona propria transferemus, de nostro consensu, commissione ac mandato cum omni iure, utilitate ac fructu donavit ecclesie sancte Marie in Magdebůrg perpetuo possidendam. Protestamur eciam, cum in ecclesia Magdeburgensi archiepiscopus habitus fuerit, qui in ea gaudebit possessione pacifica et quieta, quod proprietatem dicte advocacie in ipsius presencia in propria persona vel per nostras patentes litteras cum omni iure ac utilitate donabimus ecclesie sancte Marie virginis in Magdebůrg supradicte. Huius rei testes sunt: venerabilis pater dominus Volradus Halberstadensis episcopus, Borchardus Magdeburgensis ecclesie decanus, item canonici Halberstadensis ecclesie Albertus de Aldenborg thesaurarius, Hermannus de Blankenborg portenarius; item nobiles viri comes Conradus de Werningerode, Sifridus et Henricus filius suus comites de Blankenborg, Gevehardus de Querenvorde, Albertus de Arnsten, Wenerus de Hadhemersleve, Borchardus et Albertus de Barboie, Lodewicus de Hakebome, comes Henricus de Regensten; item Arnoldus de Monte, Olricus marscalcus, Thidericus de Anelebůrg milites, et quam plures alii fide digni. Nos vero testes predicti, qui eo tempore copiam nostrorum habuimus sigillorum, de voluntate illustrium principum predictorum et ad peticionem prepositi et conventus memorati presenti scripto sigilla nostra duximus apponenda. Actum et datum Halberstat in capitolio maioris ecclesie, anno Domini millesimo ducentesimo octogesimo tercio, quinto Kalendas Julii.

Aus dem Original im Hauptstaatsarchive zu Dresden, mit 10 anhängenden, zum Theil beschädigten Siegeln an Seidenfäden von verchiedener Farbe. - In dem Copiale des Klosters U. L. Frauen zu Magdeburg (no. XXXVI) im dortigen Staatsarchive geht diese Urkunde der folgenden, sich auf sie beziehenden unmittelbar vorher: Nos frater Petrus divina miseratione abbas monasterii sancte Marie in Cinna recognoscimus tenore presentium, quod, cum comparassemus nostro conventui sive monasterio bona in Britsyn cum omnibus attinentiis eorundem, honorabilis vir dominus Wernerus prepositus et conventus ecclesie sancte Marie in Magdeburch, ad quos eadem bona pertinuerunt, advocatiam in villa Clytsowe, cuius fit mentio in superiori rescripto, retinuerunt, nec aliquis ex parte nostra aut conventus nostri in ipsa sibi iuris aliquid occasione alicuius privilegii vel de causa qualibet usurpabit, sed autenticum istius rescripti ad repetendam advocatiam dicte ville Clitsowe eisdem, videlicet preposito et conventui sancte Marie Magdeburgensi, presentabimus et, si fuerit necesse, quibus iusserint, ostendemus, quandocunqne ab ipsis fuerimus requisiti. Ad cuius rei observanciam nos et successores nostros abbates cum conventu nostri monasterii presentibus obligamus ac in evidens testimonium sigillum nostrum presentibus duximus apponendum. Actum et datum Magdeburgk, anno Domini mo trecentesimo septimo, in sabbato quo cantatur: Karitas Dei. - Vergl. hierzu Winter in den N. Mittheil. des thür.-sächs. Vereins X. 1. p. 236 und 237.


555.

1283. Juli 10. Wegeleben. Graf Otto I von Ascharien bezeugt, dass die Gebrüder Arnold und Johann von Berge dem Kloster Hedersleben eine Hufe Landes zu Rieder geschenkt haben.

Nos Dei gratia Otto comes Ascharie et princeps in Anehalt omnibus hanc litteram visuris notum facimus publice protestantes, quod fideles nostri Arnoldus et Johannes fratres milites dicti de Monte cum consensu et voluntate heredum suorum in nostri presentia dederunt ecclesie beate virginis Marie et beate virginis Gertrudis in Hedesleve

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 396. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_396.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)