Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


redditibus in officio Northusen et Borchberch cum lignis, ligna montis qui dicitur Vredelant, agros pertinentes ad castrum, duo prata, duas pascuas et commune castrensium in lignis, paschuis, aqua et venatione pro ducentis marcis Halberstadensis monete iure contulerunt feodali. Super hoc ego Fredericus et filii mei illustri principi comiti Bernardo de Anehalt et dominis meis comitibus Ottoni et Heinrico promisi et ipsorum hominibus fide data, quod de dicto castro dominis meis et ipsorum coadiutoribus nullum dampnum aut malum umquam faciam vel procurem fieri ullomodo. Addidi etiam, si supradictum castrum vendere vel alienare me aut meos filios contingat, dominis meis castrum dictum dimittam, quantitatem pecunie, quam pro ipso exsolvi, integram recepturus; et si aliquas expensas circa prenominatum castrum ego et filii mei fecimus, ad hoc predicti domini mei comites duos de suis hominibus statuant et ego duos de amicis meis assumem, qui ordinabunt, qualiter refundi expense debeant supradicte. Quod si sepe dicti domini mei comites castrum emere noluerint, alio uni eorum ministeriali dimittam et illi porrigam omni dubio penitus amputato. Huius rei testes sunt: Heinricus plebanus Ascharie; Albertus miles de Coxstede, Johannes de Berche filius Iwani, Olricus et Heinricus fratres de Wedestorp, Arnoldus de Monte, Olricus marscalcus, Theodericus apud aquam, Heinricus de Merinche, Theodericus et Alexander Stumpones; Bartoldus notarius. Et ne super hoc in posterum aliquis scrupulus dubietatis valeat suboriri, presens pagina in testimonium evidens conscripta sub sigillo illustris principis comitis Bernardi de Anehalt et meo est diligentius roborata. Actum et datum Ascharie, anno gratie mo.cco. septuagesimo primo, tertio Kalendas Augusti, die sanctorum Abdon et Sennen.

Nach einer vom Original, welchem das Reitersiegel des Fürsten Bernhard I (Taf. V. 1) anhing, genommenen Abschrift Manns in dessen Analect. Hist. Anhalt. I. p. 65 (Haus- und Staatsarchiv zu Zerbst).


394.

1271. (Januar-September.) Burchard, Walter und Albrecht von Barby verkaufen die sächsische Vogtei über 49 Hufen Landes in verschiedenen Ortschaften, worunter 6 in Klein-Mühlingen, an die Abtei zu Quedlinburg.

Nos Burchardus, Walterus, Albertus dicti de Barebuye recognoscimus et tenore presentium publice protestamur, quod, cum advocatiam quadraginta novem1 mansorum, quorum hic est situs: in Likendorp xxij mansi, in Plezwiz xij, in parvo Mulinge vj mansi, in Ackendorp v mansi, in Bezliz iiij mansi, Quidelingeburgensi ecclesie pertinentium, que Saxonica vulgariter dicitur, a venerabili domina Gertrude pie memorie abbatissa in feodo teneremus, coloni dictorum mansorum nobiscum in hoc unanimiter convenerunt, quod eandem a nobis cum consensu totius conventus iam dicte Quidelingeburgensi ecclesie pro quadam summa pecunie redemerunt, quatuor marcas examinati argenti nobis pro manso quolibet persolventes. Nos vero predictam advocatiam in manus venerabilis domine Bertradis, prefate Quedelingeburgensis ecclesie electe, resignavimus et renunciavimus omni iuri, quod nobis in ipsam competere videbatur, ita, ut predictorum mansorum coloni ab omni iure advocatie nec non a quolibet servitutis et

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 284. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_284.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)