Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


379.

1270. September 29. Magdeburg. Die Herzöge Johann I und Albrecht II von Sachsen bestätigen den Verkauf verschiedener Güter zu Klein-Wizch an das Nonnenkloster zu Ankun vor Zerbst seitens des Bürgers Jordan zu Aken.

Johannes1 et Albertus Dei gratia duces Saxonie, Westfalie et Angarie universis has litteras inspecturis in perpetuum. Libenter vota nostrorum fidelium exaudimus et eos potissime, qui suis mentis et obsequiis obmerentur. Attendentes igitur Jordani nostri civis in Aquis servicia nobis frequenter exhibita digna duximus, ut ei retributionem aliquam faciamus. Cum igitur idem Jordanus tres mansos in parvo Wizch quinque choros tritici, unum ordei et unum modium papaveris solventes cum duabus areis et quodam braxatorio, quod croch dicitur, que a nobis actenus in beneficio feodali tenebat, ecclesie et sororibus beate virginis in Anchona pro c marcis Stendaliensis argenti vendiderit et a nobis petierit, ut proprietatem dictorum bonorum conferre dicte ecclesie dignaremur, nos ipsius precibus inclinati, bonorum predictorum a Jordano resignatione recepta, tam sui famulatus quam religionis intuitu sepe dicta bona in proprietatem cum omni iure et usufructu ecclesie et sororibus supradictis libera tradimus et donamus, ipsas et prepositum earum nomine ipsarum in possessionem vacuam inmittentes. Ut autem hec nostra donatio firma et stabilis perseveret, ne cuiquam super ea dubium in posterum valeat suboriri, presentem litteram conscribi fecimus et sigillorum nostrorum munimine roborari. Testes huius venditionis pariter et donationis sunt: Conradus de Kottene, Wedige de Richowe, Conradus de Kocstede, Johannes de Winnigestede, Ghero de Randowe, Johannes Dives, Vesemannus filius Petri milites, et alii quam plures.

Actum Magdeburg, anno Domini mo.cco.lxxo, iijo Kalendas Octobris.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst, mit den an Pergamentbändern anhängenden Reitersiegeln der beiden Aussteller. Gedr: Beckmann Hist. d. F. Anhalt I. 226. - 1. Orig. hat zweimal: Johannes.


380.

1270. October 7. Halberstadt Bischof Volrad von Halberstadt schenkt dem Kloster Adersleben die dortige Pfarrkirche, mit deren Patronat Fürst Otto I von Anhalt dasselbe bereits bewidmet hat, überträgt dem jedesmaligen Propst daselbst die Seelsorge und befreiet das Kloster von der Gewalt des Archidiaconen.

Volradus Dei gratia Halberstadensis ecclesie episcopus omnibus in perpetuum. Ratio dictat iuris autenticis attestatis, officii nostri debitum requirit, ut locorum religiosorum utilitati et paci, quantum possumus, pre ceteris intendamus. Igitur notum esse volumus tam presentibus quam futuris, quod capituli nostri accedente consensu ecclesiam parrochialem in Adesleve cum omni iure donavimus monasterio sanctimonialium

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 274. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_274.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)