Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


351.

1268. August 31. Ingersleben. Erzbischof Konrad II von Magdeburg, Herzog Albrecht von Braunschweig und Markgraf Otto von Brandenburg bezeugen, dass Bischof Volrad von Halberstadt und das dortige Domcapitel dem Fürsten Otto I von Ascharien eine Bede in den Gütern ihres Stiftes bewilligt haben.

Dei gratia Conradus sancte Magdeburgensis ecclesie archiepiscopus, Albertus dux de Brunswik, Otto marchio Brandeburgensis omnibus, ad quos hee littere pervenerint, salutem et omne bonum. Noverint universi presentis temporis et futuri, quod venerabilis dominus Volradus Halberstadensis episcopus, Hermannus prepositus, Wickerus decanus totumque Halberstadensis ecclesie capitulum, nostris devotis precibus inclinati, consenserunt et permiserunt hac vice tantum, quod illustris princeps dominus Otto comes Ascharie peticionem habeat in bonis eorundem, recognoscentes, quod huiusmodi peticio ad ipsum de iure aliquo vel de consuetudine aliqua nullatenus pertinebat et quod similem peticionem de cetero nullatenus faciet, nisi hoc de predictorum forte domini episcopi et capituli processerit concordi et benivola voluntate. In quorum validum testimonium hanc litteram nostris sigillis duximus muniendam. Actum et datum Ingersleve, anno Domini m.cc.lxviij, ij Kalendas Septembris.

Aus dem Original im Staatsarchive zu Magdeburg: die drei an Pergamentbändern angehängt gewesenen Siegel sind bis auf ganz unbedeutende Bruchstücke verschwunden. Gedr: mit dem Ausstellungsort Ottersleve aus einer Copie im Staatsarchive zu Magdeburg: Riedel cod. dipl. Brand. Suppl. 6.


352.

1268. Ascharien. Die Grafen Otto I und Heinrich III von Ascharien bewidmen das Marienkloster vor Aschersleben mit einer Wiese bei Fallersleben.

In nomine sancte et individue trinitatis Otto et Heinricus fratres Dei gratia comites Ascharie et principes in Anehalt omnibus in perpetuum. Ne ea, que fidelium devotio ad sustentationem Deo famulantium rite ac rationabiliter obtulit piis locis ad cultum divini nominis ampliandum pro obtinenda peccatorum suorum venia, pro consequenda gratia ampliori et merito eterne glorie cumulando cum lapsu temporis evanescant et excidant memorie posterorum et sic vel oblivione intercidente vel malicia hominum temere immutante aliquando in irritum revocentur, necesse est donationes regum, largitiones principum, oblationes quorumlibet fidelium piis locis factas scriptis autenticis perhennari. Noverint igitur universi, quod nos ad honorem Dei omnipotentis et gloriose virginis Marie, matris Domini nostri Jhesu Christi, affavente consensu illustris et dilecte matris nostre Mechtildis necnon illustris principis Alberti ducis Bruneswicensis, nostri awunculi, qui tunc temporis tutor noster extitit, pratum iuxta Valersleve situm, cuius proprietas ad nos cum omnibus iuribus pertinebat, quod continet

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 257. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_257.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)