Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: mit den an Pergamentbändern angehängten Siegeln (Bruchstücke) der drei Aussteller. - 1. 2. Cor. 5. 10. - Das Datum kann auch als 26 Aug. 1260 aufgelöst werden. Eine Hand der Reformationszeit, wie es scheint Luthers, hat bei zwei Stellen der Urkunde folgende Bemerkungen geschrieben 1) bei operibus prevenire: Ihr buben warumb wollet Ihr euch desz vordienstes Jhesu Christi trosten, si ex operibus salus, und 2) damus fraternitatem: Huren- und Buben-Fraternnitet.


336.

1267. (Januar-September.) Die Aebtissin Gertrud von Quedlinburg über den Verkauf der Vogtei verschiedener Güter zu Mekelenfelde seitens der Gebrüder Willikin und Bertram von Hoim an das Wipertikloster vor Quedlinburg.

In nomine Domini amen. Gertrudis Dei gratia Quidelingeburgensis abbatissa omnibus in perpetuum. Quia rebus gestis cicius oblivionis detrimenta succedunt, oportet ut ea, que ad pacem et commodum fuerint ordinata, litterarum testimonio roborentur. Hinc est quod ad noticiam tam presentium volumus pervenire quam futurorum, quod dominus Ekehardus prepositus totusque conventus ecclesie sancti Wiperti in Quedelingeburg advocatiam quinque mansorum in Mikelenvelt a duobus fratribus domino Willikino et Bertrammo de Hoiem militibus redemerunt pro advocatia cuiuslibet mansi quatuor marcas, fertone minus, dantes eisdem. Simili modo litones ecclesie sancti Wiperti residentes in eadem villa Mikelenvelt, advocatiam octo mansorum ab eisdem militibus redimentes, dederunt pro advocatia cuiuslibet mansi pecuniam pretaxatam. Insuper plebanus in eadem villa residens dominus Godescalcus advocatiam duorum mansorum ad ecclesiam eiusdem ville pertinentium a prefato domino Bertrammo de Hoiem pro sex marcis redemit. Predicti vero milites advocatiam omnium predictorum mansorum domino Annoni et Heinrico de Heimeburg militibus resignaverunt, a quibus tenebant eandem. Ipsi vero resignatam sibi advocatiam obtulerunt domino Ottoni de Brandeburg marchioni, qui ius feodi, quod in eadem advocatia habebat, per litteram nostris manibus resignavit. Nos vero per consensum conventus nostri eandem advocatiam contulimus ecclesie sancti Wiperti perpetuis temporibus possidendam hoc adicientes, quod, si latrocinium, furtum vel rapina vel hiis similia in eadem villa circa litones ecclesie sancti Wiperti fuerint orta, que iudicium exigant seculare, nuncius noster et omnium succedentium nobis abbatissarum assumpto nuncio ecclesie sancti Wiperti ad eandem villam veniens, prout viderit, iudicabit. ---

Acta sunt hec anno gracie mocco sexagesimo vijo, indictione decima.

Nach dem doppelt vorhandenen Original im Staatsarchive zu Magdeburg, jedes besiegelt mit dem Siegel der Aebtissin und demjenigen ihres Convents. Vollständig ex orig. gedr: ab Erath cod. dipl. Quedl. 234; Kettner antiqq. Quedl. 294; Riedel cod. dipl. Brand. II. 1. 95-96. - Wegen ind. x vor September ausgestellt. - Vergl. no. 310.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 245. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_245.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)