Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


superius habiti conpetere videbatur, relaxavimus omne ius, quod in sepedictis bonis quocumque modo poteramus habere, liberaliter atque pure tollentes omne impedimentum, quod ex hoc posset in posterum suboriri. Ad cuius rei certitudinem pleniorem presentes nostras litteras dedimus sigillo nostro munitas. Datum anno Domini moccolxv, viij Kalendas Marcii.

Aus dem Copialbuche des Klosters Oldisleben im Staatsarchive zu Weimar. - Erwähnt: Mencken script. rer. Germ. I. 623. - Zwei andere Briefe, der eine des Abtes Heinrich von Hersfeld, der andere von dem Dechanten und Convent dieses Klosters, beide zu Hersfeld am 9 December (v Idus Decembris) ausgestellt, handeln über den in vorstehender Urkunde erwähnten Verkauf der Güter zu Cannawurf an den Provisor Christian der Capelle zu Melndorf und finden sich gleichfalls in dem Oldisleber Copialbuche, sowie in ganz dürftiger Anführung bei Mencken l. c. 622.


297.

1265. März 8. Tornau bei Aken. Der Dompropst Hermann von Halberstadt und Graf Siegfried I von Anhalt vermitteln auf Grund des zwischen dem Grafen Heinrich I von Anhalt und dem Abte Gebhard von Nienburg i. J. 1239 geschlossenen Vertrages einen Vergleich zwischen dem Abte von Nienburg und dem Grafen Bernhard I von Anhalt.

In nomine patris et filii et spiritus sancti amen. Nos prepositus Hermannus ecclesie Halberstadensis et comes Sifridus de Anhalt, amicabiles compositores electi a venerabili domino abbate Nienburgensi ex una parte et a comite Bernardo de Anhalt ex altera super dampnis et iniuriis eidem abbati illatis per eundem comitem et suos advocatos, veritate sollicite perquisita cum deliberatione sollempni, sicut arbitratores et amicabiles compositores, laudamus, precipimus et mandamus, ut dictus comes Bernardus suam advocatiam servare debeat et tenere secundum compositionem habitam inter patrem dicti comitis Bernardi, bone memorie comitem Henricum, ex una parte et eiusdem memorie dominum Gevehardum abbatem Nienburgensem totumque collegium ex altera1 et precipue in hoc, quod moneta, mercatum, theloneum et prefectura oppidi Nienburgensis stabunt in usu, potestate ac iure abbatis Nienburgensis secundum Magdeburgensis civitatis iura. Advocatus in oppido Nienburgensi ter in anno iudicio presidebit, et dabitur ei singulis vicibus, si presederit, servicium unius talenti et, si non presederit, non dabitur, ac de questu iudiciorum abbas percipiet duas partes, tertiam advocatus. Omnes homines burchwardi Nienburgensis, litones, altiste et censuales ecclesie, venient in curiam abbatis sequenti die post illud iudicium in civitate peractum et ibi coram advocato vel nuncio eius stabunt ter in anno. Smurdones autem nullatenus venire cogentur, et dabitur advocato vel eius nuncio servicium unius talenti, et de questu iudicii abbas percipiet duas partes, tertiam advocatus. Qui advocatus has duas partes, cum ab abbate exactus fuerit, pro posse suo fideliter promovebit. Si quis in iudicio advocati vadiaverit, dabuntur ei legitime inducie ad vadium persolvendum. Nec vadiabit advocatus vel eius nuncius aliquem nisi in iudicio legitime coram se convictum. Advocatus vel nuncius eius non placitabit ammodo in villis ecclesie nisi pro crimine, quod

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 218. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_218.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)