Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


et octo mansorum sancto Georgio et sancto Pancracio sive monasterio sanctimonialium in Hekelinge ad huc1 et septem mansos aput Bodam pure et pacifice possedendum. Ut autem hec nostra donatio taliter facta et firma permaneat et in confusa1, presens scriptum sigilli nostri munimine duximus roborari.

Datum moccoxlovijo. Huius rei testes sunt: filius meus Albertus palatinus comes, comes Albertus filius marchionis Adelberti, Odalricus de Amersleve, Willehelmus de Quermbeke, Wolwaghen de Gronige, Gunterus de Bornekere.

Aus dem angeblichen Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst. Die ungeschickte Fälschung der Urkunde springt auf den ersten Blick in die Augen. Die Zeugen sind der Urkunde no. 471 des ersten Theiles entlehnt und haben ein Jahrhundert vor der angeblichen Ausstellungszeit der vorstehenden Urkunde gelebt. Ausserdem ist die Urkunde nicht durch das Siegel des Ausstellers, sondern dasjenige seines Enkels Rudolf I († 1356) besiegelt, welches ihr in einem schönen Exemplare am Pergamentbande anhängt - 1. So das angebliche Orig.


174.

(1247. Februar 16-December 31.) Herzog Otto I von Braunschweig erkauft von der Aebtissin Gertrud von Quedlinburg die Belehnung mit den Quedlinburger Gütern in der Mark Duderstadt und verspricht, seinen Eidam, den Grafen Heinrich von Wegeleben (Graf Heinrich II von Anhalt) und dessen Brüder der Aebtissin günstig zu stimmen.

Illustri domine Gertrudi1 Quidelingeburgensi abbatisse Otto1 Dei gratia dux de Bruneswic promptam ad obsequia voluntatem. Sicut nostris mediantibus nunciis inter nos ex parte una et vos ex altera constat esse tractatum super possessionibus marchie Duderstadensis in feodo per nos obtinendis a vobis, ita finaliter procedimus, quingentas marcas Magdeburgensis monete ad pondus Halberstadense vobis pro concessione bonorum eorundem promittentes solvere terminis constitutis, videlicet ipso die, quo feodum hoc receperimus, centum marcas, et infra quindecim dies a festo Jacobi nunc proxime venturo alias centum marcas integre persolvemus, reliquas vero trecentas marcas infra presentem annum a die receptionis ipsorum bonorum tenebimur persolvisse. -- Item promittimus bona fide et ad hoc nos vobis specialiter obligamus, quod generum nostrum Heinricum1 comitem de Wegenleve nec non fratres ipsius vobis favorabiles et amicos benevolos faciemus. Preterea studiose procurabimus, ut nullus de castris nostris vobis et ecclesie vestre molestus et iniuriosus existat, sed tam nos quam nostri prompti vobis ad obsequia debebimus exhiberi. Insuper de bonis, que Hermanno Reymen post mortem landgravii sunt concessa, sic componemus cum ipso, quod ab impetitione et querela ipsius vos penitus eximemus. Restaurum etiam ecclesiarum in Duderstat et in Thestingeborch vobis cum aliis nostris ecclesiis faciemus vel ipsas vobis liberas relinquemus, et omnem ordinacionem et formam super predictis bonis marchie Duderstadensis inter vos et landgravium factam, tam in feodis ministerialium vestrorum quam etiam aliorum, diligenter servabimus et illese.

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 138. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_138.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)