Seite:Schnitz ond Zwetschga (Otto Keller).pdf/55

Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

 D’r Schwerarbeiter.

Der Hannes, ’s isch koi gueter, der
Nemmt ’s Leba net so bsonder schwer,
Er mag da Moscht, er mag da Wei,
Ond läßt gern d’ Arbet Arbet sei. –

5
Do neilich lauft er mer en d’ Händ,

I han a beinoh nemme kennt!
Drom sag e: „Hannes, schwätz doch bloß,
Mit dir, do isch scheints ebbes los,
Du siehscht, i sag der’s offa raus,

10
Jo grad wia ’s leibhaft Elend aus!“ –

„Koi Wonder,“ secht der Hannes, – „bacht,
Wann d’ schaffscht vom Morgeds bis en d’ Nacht!
Koi Middagsruah! koi Veschperpaus!
No isch koi Wonder, siehscht so aus!

15
Au Sonndichs han e oft koi Ruah,

Zom schlofa komm e kaum derzua!“ – –
„Potz Donnder,“ sag i, ganz perplex,
„Descht freile fir en Menscha nex,
Sei Ruah, dia braucht d’r Mensch, wia ’s Brot,

20
Sonscht leidet freile d’ Gsondheit not.“

„Ja, Hannes,“ sag e zua-n-em. „heer,
Jetzt sag bloß, schaffscht scho lang so schwer?
Seit wann hoscht denn den Poschta scho,
Wo d’muascht so harta Arbet do?“ –

25
Do kommt ’r en d’ Verlegaheit,

Ond guckt schleabs ond verdruckt uf d’ Seit,
Ond secht so kloilaut wia-n-er ka:
„Ha, ibermorga fang e a!“

Empfohlene Zitierweise:
Otto Keller: Schnitz ond Zwetschga!. Julius E. G. Wegner, Stuttgart 1917, Seite 51. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Schnitz_ond_Zwetschga_(Otto_Keller).pdf/55&oldid=- (Version vom 1.8.2018)