Seite:Schnitz ond Zwetschga (Otto Keller).pdf/50

Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

Em Donkla kasch se doch net fenda,
Lang noch d’r Zendholzschachtel nom,

30
Boms, fliagt mei ganz Glas Wasser om!


Mei Uhr, dia schwemmt em Wasser drenna;
I han ’s schier net verwarta kenna,
Bis i des Schächtele han gfonda;
’s erscht Schwefele hot gar net zonda,

35
’s zwoit schpritzt, potz Schtuegert sapperment,

Ond hot mer d’ Finger bees verbrennt.

Do soll a Mensch sei Ruah bewahra!
Jetzt nex, wia aus em Bett rausgfahra,
Dem Sauviech noch, wia ’s Donnderwetter,

40
Jetzt muaß se her! Des wär no netter! –

Ond schlag mei Kneedle, was e ka,
Ans Eck vom Bettladpfoschta na!

Den Schmerza will e gar koim Menscha,
No net amol meim Dodfeind wenscha,

45
Mir isch d’r Odem schier verganga,

D’r Guguk hol ’s ganz Schnokafanga! –
Aha, i glaub, jetzt hockt se na!
Wart Schenderluader, jetzt kommscht dra!

I batsch an d’ Wand na donndermäßig,

50
Do werd em Gsicht i bloich ond käsig,

Mei Hand, dia feiert, ’s Bluot isch gloffa:
I han direkt en Nagel droffa,
En Nagel, den i, meiner Seel,
Fir d’ Schnok han g’halta – i Kameel!

55
Des Luader aber surrt ganz heiter

Ond seelafroh durch d’ Schtuba weiter,

Empfohlene Zitierweise:
Otto Keller: Schnitz ond Zwetschga!. Julius E. G. Wegner, Stuttgart 1917, Seite 46. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Schnitz_ond_Zwetschga_(Otto_Keller).pdf/50&oldid=- (Version vom 1.8.2018)