Ond dees – dees hoißet d’ Leit „massiera!“
„Massiera“ hoißet dees die Leit!
Ob dees net grad zom Hemmel schreit?
Ond wäscht mer z’letschta d’ Soifa ronter,
Druf hot er dergeschtalt me g’rieba,
Daß d’ Haut ischt schier am Handtuach blieba;
„So!“ sechter, „fertig! Wohl bekomm’s“ –
Wia mir no hot d’ Erlesong g’schlaga,
Des isch a G’fiehl g’wä, net zom saga,
Em Schädel isch mer’s gwä ganz bemisch
Ond halba russisch-irisch-remisch. –
Den – triff e ’n – schlag’ e halba z’dot!
Gell, vierzeah Dag lang däh mer ’s schpiera,
Hot der mer g’sagt, om mi z’ verfiehra? –
Recht hot er g’het, der lombich Denger,
Han i ’s en älle Knocha gschpiert,
So hot der Gottliab mi massiert!
Drei Tag lang ben em Bett i g’lega,
Ond han me nemme kenna rega,
Daß gar nex i dervo han traga, –
Doch schwätzt vom Dampfbad ois en To,
Do werd’ e bloich ond schwitz e scho.
Otto Keller: Schnitz ond Zwetschga!. Julius E. G. Wegner, Stuttgart 1917, Seite 42. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Schnitz_ond_Zwetschga_(Otto_Keller).pdf/46&oldid=- (Version vom 1.8.2018)