Seite:Schnitz ond Zwetschga (Otto Keller).pdf/41

Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

 Em Dampfbad.

Em Sommer gang e froh ond monter
Fascht älle Dag an Necker nonter,
Ond do wird badet, ond wird gschwomma,
Ond nochher ebbes zua sich gnomma.

5
So mach e’s, seit e denka ka,

Des tuat mer guat ond schlächt mer a.

Em Wenter, do wird au brav badet,
Weil des em Menscha niemols schadet,
Em Gegatoil, a Bad em Wenter,

10
Des halt e beinoh no fir g’sender;

Mer macht’s oim heit jo so bequem
Ond mollich warm ond agenehm.

Z’erscht bad’ e äls ond tua me donka,
Ond nochher wird a Schoppa dronka,

15
So han e’s Johr ond Daga g’halta,

Ond han me g’sond derbei erhalta. –
I han wahrhaftig nex vermißt,
Ond au nex anders denkt ond g’wißt.

Wia-n-i amol em „Hecht“ be gsessa

20
Ond han en Schwartamaga g’essa,

Duat oiner wisawi sich setza
Ond fangt au mit mer a glei z’schwätza,
Daß er a Dampfbad g’nomma hätt’,
Ob i des au scho kenna däht?

25
Ha noi, sag i (’s isch zwar zom schäma),

I däh gar nia a Dampfbad nemma;
Druf secht er, des miaß i probiera,

Empfohlene Zitierweise:
Otto Keller: Schnitz ond Zwetschga!. Julius E. G. Wegner, Stuttgart 1917, Seite 37. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Schnitz_ond_Zwetschga_(Otto_Keller).pdf/41&oldid=- (Version vom 1.8.2018)