Seite:Schnitz ond Zwetschga (Otto Keller).pdf/34

Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

Dui Wohnong guckscht d’r selber a.“ –
Oft mecht em Schtilla i verfluacha
Des ganze Donnderswohnongssuacha!

25
Nachdem e scho verzwazzelt schier,

Do hent a Wohnong gfonda mir.
Se isch a bisle deier zwor;
Mei Weib secht freile, ’s sei net wohr,
Do sei fir d’ jetzich ’s Geld weggschmissa,

30
So secht mei Frau, ond dui muaß ’s wissa.


Sex Wocha send no zom Quartal,
Ond scho fangt a dia Omzugsqual,
Scho schtandet Kischta en d’r Eck,
Ond iberall send d’ Vorhäng weg;

35
Wenn d’ ebbes brauchscht au no so nedich:

„Scho eipackt!“ secht mei Alta grätich!

Jetzt endlich kommt der große Dag!
Am sexe, uf da Glockaschlag,
Do schellt ’s wia narret, ond fenf Ma,

40
Dia schtandet vor d’r Diera dra,

Se haltet sich net uf mit Gucka,
Scho fanget a en d’ Händ se z’ schpucka.

Ond Kischta, Kaschta ond Klavier,
Kommoda, Better, Kuchegschirr,

45
Ond Disch ond Schtial ond Kloiderschränk

(D’r große Schbiegel hot scho d’ Kränk),
Ond dauset Sacha – net zom saga –
Verschwendet drenn em Mebelwaga.

Empfohlene Zitierweise:
Otto Keller: Schnitz ond Zwetschga!. Julius E. G. Wegner, Stuttgart 1917, Seite 30. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Schnitz_ond_Zwetschga_(Otto_Keller).pdf/34&oldid=- (Version vom 1.8.2018)